Yalancıktan Doğumgünü

Doğumgünü, yılbaşı, evlilik yıldönümü, sevgililer günü gibi özel günlere önem veririm. Sevdiklerimin doğumgünlerini atlamamaya çalışır, uzakta olanları bile en azından telefon ya da emaille mutlaka kutlamaya gayret ederim. Kimileri özel günleri hiç kutlamaz ya da aile arasında küçük bir kutlamayı tercih eder. Bu tamamen bir tercih meselesi, saygı duyarım. Benim içinse özellikle doğumgünleri ve yılbaşı mutlaka sevilen kişilerle paylaşılmalıdır. Bu amaçla parti vermeye bayılırım ve parti de ne kadar kalabalık olursa o kadar hoşuma gider.

Can bu sene bir yaşına girecek. Doğumgünü de Nisan ayının başında. Ancak ne yazık ki o tarihte çoktan Amerika’ya dönmüş olacağız. Bu nedenle doğumgününü Türkiye’deki aile, arkadaş çevresi ve en önemlisi yaşıtı olan diğer bebeklerle birlikte kutlayamayacak. Bu nedenle kendimce hayıflanmıştım. Anneciğim, sağolsun, derdime çare buldu.

Annem bizim gelişimizin şerefine bir aile partisi vermek istiyordu. Can’ın doğumgünü de yaklaşmış olduğundan “Neden torunum için bir de pasta kesmeyelim” dedi. Bu teklifini büyük bir sevinçle karşıladım. Can’ın pastasını bile bulmuş. Evimize yakın bir pastaneden, uğurböceği şeklinde, çok şirin bir pasta seçmiş.

Oturup harıl harıl davet menüsü hazırlamaya başladık. Sonunda şöyle bir menüye karar verdik:
– Zeytinyağlı biber dolması
– Yoğurtlu ve cevizli kabak
– Pırasalı el açması börek
– Mercimekli köfte
– Peynirli poğaça
– Elmalı bohça kurabiyesi
– Çikolata ve fıstıklı pasta

Benim hazırladığım yoğurtlu ve cevizli kabakla, pastane işi pasta dışında tüm menü annemin hünerli ellerinden çıktı.

Misafirlerimiz öğleden sonra birer birer gelmeye başladılar. Aile ve yakınlarımızın yanısıra iki tane de çocuk misafirimiz vardı. Kuzenim Tolga ve eşi Emine’nin oğlu Tuna ile diğer kuzenim Biricik ve eşi Selim’in oğlu Demir’de bizlerleydi. Yaşı daha yakın olduğu için özellikle Demir, Can ile çok ilgilendi. Sürekli kucağına almak ve onunla oyun oynamak istedi. Can’ın henüz beraber oynamaktan anlayacak yaşta olmadığını anlayınca biraz hayal kırıklığına uğrasa da, oyuncaklarını paylaşarak ona çok güzel ağabeylik yaptı.

Biz de güzel sohbetler eşliğinde çaylarımızı içtik, mamalarımızı yedik. Pasta kesme zamanı geldiğinde, Can’ın normal diyetinin biraz dışına çıkarak ilk kez pasta yemesine izin verdim. Çok hoşuna gitti. Elleriyle pastayı mıncık mıncık yaptı. Bu arada bana bol bol fotoğraf malzemesi verdi. Keşke Kuzey de yanımızda olsaydı. Neyse ki, Can’ın gerçek doğumgününü de babasıyla beraber kutlayacağız. Umarım fotoğraflar hoşunuza gider.