U-YU-MA-YA-CA-ĞIM! : Bebeği Uyumayan Anneye Mektup

Ebeveynlerin çocuklarını yetiştirirken en çok şikayet ettikleri konuların başında uyku problemleri geliyormuş. Şaşırmadınız değil mi? Hakikaten, bebek sahibi olmadan önce kaygısızca harcadığımız, kimi zaman bir filme, kimi zaman arkadaş sohbetine kurban ettiğimiz uyku saatlerimiz, bebek sahibi olduktan sonra, Yüzüklerin Efendisi’ndeki Gollum’un yüzüğü kıvamda, “kıymetlimiz” haline geliyor. Bir yandan haklıyız, bu fani bünyenin uykuya ihtiyacı var. Ancak diğer yanda da, avazı çıktığı kadar ağlayıp, uyumamakta direnen, başkıymetlimizin ihtiyaçları var. Alın size yaman bir çelişki.

Bazı arkadaşların şimdiden ellerini ovuşturduklarını görebiliyorum. Yaşasın! yeni bir “uyuyamıyorum, hayattan bezdim yazısı geliyor” diyorlar. Kaderdaşlarımı hayal kırıklığına uğratmak istemem ama, üzgünüm dostlar, bu yazı bir şikayet yazısı olmayacak.

Can’ı büyütme maceramızda uyku ile türlü türlü danslarımız oldu. İlk günlerde sık uyanmalar ve emzirmeye alışırken şişen ayaklar, sonraki günlerde sözlüğümüze giren kolik, ardından, Harvey Karp abimiz, Ferber amcamız… Tam gece uykusu olayını oturttuk derken, 4 günlük kısa bir tatilin herşeyi alt üst etmesi. Can’ın ayaklanmaya başlaması ile birlikte, düşme ve kafasını çarpma riski nedeniyle eskisi gibi karyolada kendi kendine uyumaya bırakmaya çekinmemiz ve son 2 haftadır her gece yatağa girişimizin bir boks maçı kıvamında olması. Uykusuzum, ama, uyku konusunda olumsuz düşünmekten, kendime ve Kuzey’e acımaktan vazgeçtim. Bunun yerine uyku konusunda yeni bir bakış açısı geliştirdim. Nasıl mı? Anlatayım:

1- O BİR BEBEK
Mücadele ettiğiniz bir yetişkin değil. Uykunun kendisi için ne kadar gerekli olduğunu henüz bilmiyor. Size gıcıklık olsun diye, ya da, “dur ben şu annemle babama bir oyun edeyim de, sabaha kadar otursunlar” diye uyumamazlık  etmiyor. Uyumaması için mutlaka bir sebebi var. Açlık, ıslak bez, gündüz fazlaca uyku almış olması, diş ağrısı, gaz ya da tamamen sıkıntı. Konuşabilse derdini anlatacak. Konuşana kadar da bize, beden diline bakarak derdini çözmek düşüyor.

2- BUNLAR DA GEÇECEK
Bebeklik/çocukluk dönemlerindeki uyku problemleri geçici. Kimi birkaç ayda, kimi birkaç yılda, ama sonuçta mutlaka düzeliyor. Bunalanlar için eskilerden bir şarkı geliyor: Sabır, sabır, ya sabır!

3- HİÇ KİMSE MÜKEMMEL DEĞİL
Siz uykusuzluktan şikayet ederken, çocuğu sabaha kadar kesintisiz uyuyan o arkadaş var ya.  Ona fazla takılmayın. Ya lafının size ne hissettireceğini anlamayacak kadar düşüncesiz, ya sizin sinirinizi bozmak istiyor, ya da gerçekçi değil. Biraz deşseniz onun da başka problemleri çıkar. Mükemmel uyuyan çocuğu, belki de yemek yemiyordur, ya da poposunda pişik vardır. Ne bileyim. Sahiden mükemmel çocuk var mı?

4- YALNIZ DEĞİLSİNİZ
Gecenin üçünde, derin sessizlikte bebek pışpışlarken, uykusuzluktan ziller çalan kafanızın herşeyi farklı şekilde algılaması mümkün. “Neden dünyanın en uykusuz çocuğu benimkisi?” diye düşünüyorsunuz değil mi? Ama hatırlatalım: Çin’deki bayan Wang’de, Almanyada’ki hassas ebeyenler Hans ile Helga’da aynı şeyi düşünüyor… Bugüne kadar uykusuzluktan şikayet eden tek ebeveyn siz değilsiniz, bundan sonra da siz olmayacaksınız. Siz, sadece, kendinden sonra gelen ebeveynlere meşaleyi teslim eden bir maraton koşucususunuz. Şikayet etmek yerine, yeni ebeveyn olanların yaşayacağı baldan tatlı uykusuzluk dakikalarını düşünerek sinsi sinsi gülün. Ama yüzlerine karşı gülmeyin canım. Ayıptır…

5- SİZ KAŞINDINIZ
Kim dedi ki size “çocuk yap!” diye. Kaza kurşunu falan demeyin şimdi. Madem dünyaya geldi ve pakedin içinde uykusuzluk da var, olduğu gibi kabul edeceksiniz. Bir kase karışık kuruyemiş değil ki bu, elinizi daldırıp, beğenmediklerinizi ayıklayın.

6- DÜNYADA DAHA NELER VAR
Dünyadaki bin türlü hastalığın, zorluğun yanında uykusuzluk çok küçük bir problem. Bebeğiniz her ağladığında şikayet edeceğinize, daha ciddi bir sıkıntı olmadığı için memnun olun. Mazoşist olun biraz, mazoşist…

7- İSTİYORSANIZ UĞRAŞIN
Piyasada uyku sorununun çözümü için bin tane kitap, her kitapta yüzbin tane yöntem, kitapların yetmediği noktalarda doktor tavsiyeleri ve öbür ebeveynlerin görüşleri var. Okuyarak, didinerek, uğraşarak uyku problemini çözerseniz ne mutlu size. Çözemezseniz de yazıyı baştan sona bir daha okuyun.

Bu yazıyı sabaha karşı 2 civarında yazıyorum. Çünkü bebeğimin uyuyup kafamın dingin olduğu yegane zaman bu. Yazmak için kendi uykumdan feragat ediyorum. Ama bunu severek yaptığım için hiç sorun değil. Bebeğim ağlasa da, uyumayarak bana zorluk çıkarsa da, sorun değil. Onu sevgiyle uyutmak, ebeveyn olarak benim görevim.

Bu yazının yazılışı sırasında, bir kere Can’ı pışpışlamaya ve 2 kere de süt vermeye kalktım. Hemen her gece de bu şekilde oluyor. Bebeğimin ihtiyaçlarını giderip yeniden yazımın başına oturuyorum. Kısacası, uykusuzluktan dolayı, bazı şeyler ertelense de ya da olması gerekenden uzun zaman alsa da, hayat durmuyor. Bir şekilde idare ediyorsunuz.

Leo J. Burke demiş ki “People who say they sleep like a baby usually don’t have one.” ~ Yani ~  “Bebek gibi uyuduğunu söyleyenler, çoğunlukla bebek sahibi değildir.” E doğru söze ne demek gerek! Hadi bakalım, naş naş Tanla yatar…