Mira’ya Hitaben,
“Bebek ve Ben”de gebeliğimin 6. haftasından itibaren “Mervin’in Hamilelik Günlüğü” başlığı ile her hafta düzenli olarak yazıyorum. Hepsini şöyle bir okuyunca neler yaşamışım neler. Okurken kimi zaman duygulandım, ağladım, kimi zaman yüzümde bir tebessüm oluştu. Çoğu yazdığım şeyleri unutmuşum bile, bu yüzden “İyiki yazmışım” dedim kendi kendime. Bana bu fırsatı veren sevgili Tanla sana ne kadar teşekkür etsem azdır. Yazılarımı okurken birşeyin eksikliğini farkettim. Hani çoğu anne ve baba doğmamış çocuklarına mektup yazıyorlar ya, işte ben kızıma böyle birşey yazmamışım. “Bu da eksik kalmasın” dedim ve bu haftaki yazımı Mira’ya yazmaya karar verdim.
Mira’ya
En büyük hayalim, hayattaki tek isteğim, canım kızım… Daha seni görmeden, seni koklamadan, o minik ellerini tutmadan bile babanın ve benim hayatıma nasıl bir güzellik kattın bir bilsen. Seni beklerken başımdan geçen herşeyi sana bir anı olsun diye yazdım, ama, bu yazım sadece sana özel bebeğim.
Sana hamile olduğumu öğrendim gün “Bundan daha büyük bir mutluluk olamaz” demiştim, yanılmışım. Seni ultrasonda ilk kez görünce “Bu daha büyük bir mutlulukmuş” dedim. Sonra hareketlerin, beni neredeyse 24 saat tekmelemen yani seni hissetmem mutlulukların en güzeliymiş. Eminim ki güzel bebeğim, seni kucağıma aldığım zaman, daha önce yaşadığım mutluluklardan çok çok çok daha mutlu olacağım. İnsan hergün bir önceki güne göre daha mutlu olabiliyormuş ve hergün biraz daha sevgisi artabiliyormuş. Seni heyecanla ve merakla bekliyoruz, biraz da sabırsızlanıyoruz artık. Hem baban, hem de ben neredeyse hergün konuşuyoruz seninle, duyduğuna inanıyoruz. Çünkü seninle konuşunca hareketlerin değişiyor, daha güçlü tekmeliyosun beni. 2 ay kaldı kavuşmamıza ama zaman geçmiyor artık bizim için. Sana olan özlemimi gidermek için aldığım o minicik kıyafetlerini seviyorum hergün, ama tatmin etmiyor tabii ki. Zaten senin yerini ne tutabilir ki.
Hayatımıza nasıl bir hatun katılacak diye merak ediyoruz, babana mı yoksa bana mı benzeyeceksin acaba? Ama kime benzersen benze seni çok seveceğiz canım kızım. Sen de bizi seveceksin biliyorum ama korkuyorum ya iyi anne baba olamazsak diye. Merak etme elimizden gelenin en iyisini yapacağız, yapmaya başladık bile. Anneannen “Anne olduğunda beni anlayabilirsin.” der hep. Duy sesimi annem! Anlıyorum artık seni.
Mira, hayatımı nasıl güzel değiştirdin bir bilsen, hem de daha doğmadan. Yaşamak istediğim, paylaşmak istediğim o kadar çok şey var ki içimde… “Seni seviyorum Mira!” diye haykırmak istiyorum. Tüm dünya seni çok sevdiğimi, seni heyecanla ve özlemle beklediğimi bilsin istiyorum. Ne güzel şeysin sen Mira, iyiki varsın ve iyiki benimsin.
Dünyanın en mutlu ve en gözü yaşlı annesinden Mira’sına sevgiler…
Merviiiiin ben de nerelerdesin diye düşünüyordum..meğerse Mira’ya mektup yazıyormuşsun 🙂
Çok duygulandım yazını okurken.
Bebişlerimiz bu yazıları ne zaman okurlar bilmiyorum ama okuduklarında eminim çok mutlu olacaklardır.
Mira ile kavuşma zamanınız gittikçe yaklaşıyor ne mutlu sana/size…
Bizden de bir dolu sevgi..
Görüşmek üzere
Esra’cım, çok teşekkür ederim. aslında hissettiklerim bu yazdıklarımdan çok daha fazla, ama yazıya dökmek çok zor. bunu en iyi sen ve diğer anne adayları anlayabilir. Bu arada senin bıdışın isminin ne olacağını da çokkkk merak ediyorum. Eminim kızına en güzel ismi bulacaksın.
Mira’dan ve benden sana ve tabiiki güzel kızına kucak dolusu sevgiler….
Kadın olmak bana sorarsanız bu hayatta erkek olmaktan çok daha zor. Ama çok daha güzel ve ayrıcalıklı işte. Sen daha karnındayken bebeğinle bağ kuruyorsun. Onu hayal edip doğunca onu koklamak istiyor, şimdiden çok seviyorsun. Tekmeledikçe gözlerin doluyor bazen. Bunu bir erkek yaşayamıyor. Yaşasa da bizimki kadar yoğun olamaz hiçbir zaman. Çok şanslıyız gerçekten. Şimdi bu hisler içindesin sen hele bir de doğunca ve hatta biraz büyüyüp “annecim” diye koşup sarılınca gör. Anne olmak müthiş bir şey. Sağlıkla kavuşalım bebişlerimize.
Yazdıklarına aynen katılıyorum Berrak, her ne kadar erkekler anladıklarını söyleseler de bizim gibi değiller. Tabii ki onlar da kendi içlerinde bir takım hisler yaşıyorlardır ama bizimki kadar olamaz. Hem hep annelik duygusu derler hiç babalık duygusu duymadım doğrusu:)))