Herkese sisli ve puslu da olsa güzel bir Ankara sabahından merhaba,
Bu hafta anlatacak/paylaşacak bir dolu şey var aklımda. Öncelikle doktor kontrolümüzden başlayayım. Çok şükür her şey yolunda ve bizim bıdık konuşmaya bile başlamış. Bir şeyler söyleyip yüzünü kapattı, ama olsun, iyi olduğunu görebildik.
Bu hafta kendi içimde deriiiin bir aydınlanma yaşadım. Bunu yazmadan geçmeyeyim. Okuduğum kitaplardan mıdır yoksa gördüğüm rüyalardan mıdır bilinmez, ama, Cuma günü anladım ki doğum işi sadece doktor işi değil. Zihnimde hep doktorumun beni doğurttuğu bir imge varmış ve son kontrolümüzde anladım ki muhtemel doğum tarihlerimde doktorumun şehir dışında olması ihtimali var-mış ve ben buna pek de hazırlıklı değilmişim. İyi ki sordum, öğrendim. Kısmet işi olduğuna inandığım doğumun aslında kadının kendisiyle ilgili bir süreç/aşama olduğunu fark ettim. Yanlış ifade de etmiş olabilirim. Yani zihnimdeki doğum eylemini yaptıran doktor gitti yerine doğumunu kendi yapan Esra geldi 🙂 Elbette evde kendi kendime doğurmaktan bahsetmiyorum. Yine doktor, ebe, hastane ortamı var ancak güç ve güveni ben onlardan değil de kendimden alıyorum. Zaten fazlasıyla hassas, karanlıktan bile korkan biri için bu imge bile ciddi cesaret gerektiriyor, önce onu söyleyeyim. Buraya yalan bir şey yazmama gerek yok. Kısaca ödleğin tekiyim 🙂 Ama bu sürece hazırlıklı olmaya karar verdim. Belki önümüzdeki haftalarda bunun için neler yaptığımdan bahsederim.
Bir de dün gece bir arkadaşım doğum yaptı. Ben de onunla doğum yaptım neredeyse. Yanında bile değildim ama benim tanıdığım arkadaşım gitmiş yerine inanılmaz korkan ve endişeli biri gelmişti nişan süreci başladıktan sonra. Yazdığım mesajlara ben bile inanamadım ama ona cesaret verdiğini söyledi, mutlu oldum. Ona söylediğim şeyin özeti aslında “aklına kötü bir şey geldiğinde ufukta güzel bir gündoğumu hayal et ve o güneş içini ısıtsın. Günle beraber kızını da mutlulukla kucağına aldığını düşün, bunu hisset.” Bu cümleleri bir yerde okumadım ya da duymadım ama annelik ve doğum işi cidden içgüdüsel galiba, ne dersiniz?
Bu hafta yine unutamadığım bir rüya gördüm. Hayırdır inşallah, hastanede doğumumu yapmışım ve bebeğimi bekliyorum yanımda da babam var. Babam “İpek kızımız geliyor” diyor. Ben de “İpek değil ki adı” diyorum. Babam da “Ben gördüm ama ipek gibiydi kızın” diyor 🙂 Çok duygulandım. Keşke babamı arayıp bu rüyayı paylaşabilseydim dedim ama pek mümkün değil. (Söylemiştim sanırım babamın 10 sene önce vefat ettiğini) Hem hüzünlendim hem de mutlu oldum. Demek ki o da bizden haberdar diye…
Doktorum sağ yanımdaki ağrıya bu sefer, taş olabilir mi diye idrar tahlili istedi. Zaten daha önce taş ve kum dökmüş biri olduğumdan azıcık canım sıkıldı ama umarım hiç öyle bir şey çıkmaz.
Şeker yükleme testinden de korkmaya başladım. Neden, çünkü tatlı ve şekerle hiiiç aramın olmadığını söylemiştim ya, işte bu hafta bana bir haller oldu ve canım illa tatlı da tatlı istedi. Başımı ağrıtmayacak şeylerden az biraz yedim ama benim için garip bir durum. Haftaya şeker yükleme testi de umarım yolunda gider.
Bilgisayardaki mouse’u sürekli tutmaktan mı bilmiyorum ama sağ kolumda hafif uyuşma/karıncalanma oluyor. Böyle bir şey yaşayan var mı?
Herkese güneşli, neşeli, sıcacık bir hafta diliyor, hamiş dostları öpüyorum(z) 🙂
Selam Esracım,
Bu haftaki yazını keyifle okudum. Özellikle 2. paragrafta “işte benim arkadaşım!” dedim. Gerçekten doğum annenin beyninde başlıyor ve bitiyor. Okuduklarından bu sonucu çıkarmana, bunu benimsemiş olmana çok sevindim. Ben de anlattıklarına benzer bir deneyim yaşamıştım. Hamileliğim boyunca beni takip eden doktor doğumuma giremedi. Ama bu durumun moralimi bozmasına izin vermedim. Zaten doğum sürecinde bebeğine kavuşmanın heyecanı tüm diğer duyguları bastırıyor. Gayet güzel bir doğum yaşadım. Umarım sana da nasip olacak…
Babanla ilgili gördüğün rüya beni hem duygulandırdı hem de hüzünlendirdi. Eminim şu anda olduğu güzel yerden seni, sizleri takip ediyor. Huzur içinde uyusun. Eminim ki kızı çok iyi bir anne olacak.
Bilgisayarı uzun süreli kullanmak kolu uyuşturuyor. Haklısın. Oturuş pozisyonunu değiştirmeyi ya da sandalyeni değiştirmeyi dene ki kolun hep aynı şekilde kalmasın. Ha bir de arada bir sandalyeden kalkıp şöyle bir tur at.
Seni kucaklıyorum.
Esracım, yazını büyük bir keyifle okudum, takii babandan bahsettiğin kısıma gelene kadar. Allah rahmet eylesin, beni de sabah sabah ağlattın. Sanki minik kızının adını İpek koyacakmışsın gibi geldi. Çok da güzel bir isim.
Ben de bikaç hafta önce rüyamda doktorumun beni terk ettiğini görüp hüngür hüngür ağlamıştım. Neyseki şimdilik öyle bir durum yok. Sanırım bütün gebelerin korkusu bu:)))
Şeker yükleme testinden de sakın korkma, ne zorluklar yaşıyoruz zaten şu gebelik döneminde bunun mu üstesinden gelemeyeceksin. Hem yazdıklarından anladığım kadarıyla sen zaten çokkkk cesur bir anne adayısın.
Minik kızımıza ve kendine dikkat et öpüyorum cnm…
Sevgili Tanla ve Mervin, ne güzel şeyler yazmışsınız, ağlarım bak 🙂
“Olaylar karşısında sen güçlü olacaksın” diye öğüt verirdi annem yıllarca ama ben bunu anlamazdım. Ben güçlü müyüm ki zaten falan diye geçiştirirdim kendi içimde. Annemin bu özelliğine sanırım bir fasulye tanesi kadar çekmemişim 🙂
Ama belki de içimdeki güçlü kadını keşfetmek için bebişime ihtiyacım varmış, bu yola girmem gerekiyormuş.
Bir anda değiştim diyemem ama kafamda yepyeni bir sayfa açıldı, onu doldurmaya hazır olduğumu fark ettim. E bu da az bir şey değildir heralde..
Kızıma da konuşmalarımızda “biz güçlüyüz, Allahın izniyle her zorlukla baş ederiz, sen bana güven;ben sana güveniyorum” diyorum. “Ne manyak bir kadın şu annem” diyor mudur ilerde soracağım tabii ipek kızıma 🙂
Hepinizi ben de öpüyorum ve çok teşekkür ediyorum güzel cümleleriniz için, içim daha da ısındı şimdi…
Esracım,
Ben başından bir normal doğum geçmiş ve doktoru doğuma girememiş bir anne olarak kendi doğumumu hep güzel hatırlıyorum. Nedendir bilmem doğumdan hiç korkmadım ben. Hatta sonlara doğru sancım gelmeye başlayınca mutlu oluyordum. Esas sancılarım geldiğinde de mutlulukla gitmiştim hastaneye. Oğluma kavuşacaktım ve bu en doğal en güzel yoldan olacaktı. Hep olumlu mesajlar gönder beynine. Doğum çok güzel birşey. İnan bana.Ki doğum sonrası milyonda bir rastlanan tamamen yapısal bir komplikasyon yaşamış biri olarak söylüyorum bunları sana.
Babacığına da Allah rahmet eylesin, nur içinde huzurla yatsın.
Sonuçların da iyi çıkar umarım. Sağlıklı haftalar
Berrak Merhaba,
Ne güzel şeyler yazmışsın, bana güç verdi teşekkür ederim. Beyne olumlu mesajlar göndermek konusuna kesinlikle katılıyorum. Ben de sancılar geldiğinde bu yazdıklarını hatırlayacağım emin ol 🙂 Teşekkürler yeniden..