Esra’nın Elif’inin Doğum Hikayesi…

Sevgili BebekveBen takipçileri,

Biz çok şükür Elif’imize sağlıkla kavuştuk. Peki süreç nasıl gelişti? Neler oldu? Ben neler hissettim ve sonrasını azıcık anlatayım. Zira Elif her an uyanabilir ve ben bir daha ne zaman bilgisayarın başına geçebilirim bilmiyorum 🙂

Hatırlarsanız 42. haftayı beklememe kararı almıştık. 41. haftanın içinde yani 9 Nisan’da rutin doktor kontrolüne gittiğimizde Elif’in hala yukarıda olduğunu ve çatı muayenesinde de hiiiiç bir gelişme olmadığını öğrenince doktor bana sormadan ben kararımı vermiştim; kızımı almaya ben gidecektim 🙂 Gerçekten de tam 1 saat sonra Elif kucağımdaydı. Yakınlarımıza haber verene kadar sadece eşim ve ben son dakikaların tadını çıkarttık. Hatta ben Elif’e çok sevdiğim bir kitabı (Başka Bir Anne) okudum. Laylaylom girdim ameliyathaneden epiduralin etkisiyle biraz sersem çokça şaşkın çıktım. Elif’i ilk gördüğümde de “Ben bu kızı tanıyorum kiiii” dediğimi ve yanağıma koyduklarında her yerini öptüğümü kokusunu içime çektiğime hatırlıyorum. Normal doğum yapamadığım için kendimi -ne kadar hazırlansam da- bir acayip kötü hissedeceğimi düşünmüştüm. Gerçekten öyle olmadı. Normal doğum “tecrübe etmek istediğim güzel bir anı” olarak hafızamda kaldı. Bizim şartlarımızda Elif’in ve benim sağlığımız için beklememek en iyisiydi. Ben hep “kolay bir doğum” dilemiştim ve evren de sesimi duymuştu; daha ne olsun… Elbette ki bir dolu “e sen normal doğum istiyordun ya” diyenlere cevap vermek zorunda kaldım.

Cidden anladım ki önemli olan kızımıza sağlıkla kavuşmakmış, gerisi de teferruatmış.

Peki ya şimdi bizim evde neler oluyor?

Öncelikle ve maşallah diyeyim evimiz süt kokuyor ve ben bunu çok seviyorum. Düzenimiz tabii ki allak bullak oldu. 2 anne de yanımızda olmasına rağmen sonrasında boşluğa düşmemek için Elif’le ilgili şeyleri kendimiz halletmeye çalışıyoruz. Yemek/çamaşır/temizlik desteği ise ne büyük nimetmiş onu anladım.

Uykularım kesinlikle tam değil hep yarım yamalak ama kalbim hep dolu dolu. Ne zaman şikayet etmeye kalksam aklıma bu duyguyu yaşayamayan insanlar geliyor ve susuyorum, halime binlerce şükrediyorum.

Bir de unutmadan “hazır olmak” diye bir şey yokmuş; bir şeylerin “tam da içine düşmek” varmış 🙂

Hepinize tüm güzel mesajlarınız için çok teşekkürler; hepinizi sevgiyle kucaklıyoruuuuuz…”