Bundan seneler önce küçük bir çocukken, oturduğumuz evde yer darlığından ötürü kardeşimle aynı odayı paylaştığımız bir dönem olmuştu. O dönemde bir komşumuzun bize ödünç olarak verdiği ranzayı kullanmıştık. Ben abla olarak üst katta, kardeşimse alt katta yatıyordu. Gündüzleri ranzanın üst katına beraberce tırmanarak oynadığımız oyunların ve geceleri uyuyana kadar yaptığımız sohbetlerin tadı hala damağımda.
O zamanlar çocuklar için üretilen, şık ranzaları bulmak bayağı güçtü. Mevcut olan yataklar da pek de albenisi olmayan, ahşap ya da metal modellerdi. Şimdi bakıyorum da mobilya sektörü bayağı gelişmiş. Hem Türk üreticiler bu işe girmiş, hem de yabancı ürünleri uygun fiyata bulmak mümkün.
Çocuk odasında yer kazanmak isteyen herkese önerebileceğim en güzel çözüm ranzalar olacak. Standart üst-üste kurulan modelleri tercih edebileceğiniz gibi, ranzaları L şeklinde kurarak, alttaki boşluğa da çalışma masası yerleştirmek mümkün. Aşağıdaki fotoğraflarda göreceğiniz gibi, bazı modellerde merdivenleri bile çekmece olarak değerlendirmişler. İki yataklı ranzaların yanısıra, üç yataklıları da bulmak mümkün.
Ben en çok Tırtıl’ın 3 yataklı modelini sevdim.Ortadaki yatağın üzerindeki kitap rafı ve merdivenleri saklama olarak değerlendirme fikri çok hoşuma gitti.
Bedrooms
Calimera – Çiçek
Çilek Mobilya – Kara Korsan
İstikbal – Line
Tırtıl – Üç Yataklı Ranza
Tanlam,
Canim benim. Yazilarini okumayi cok seviyorum, cunku yararli bilgiler verirken ayni zamanda okuyucunu gecmise alip goturuyorsun. Beni de alip cocukluguma abimle ranza paylastigimiz gunlere goturdun.
Ilk evimizi ben resimlerden biliyorum, ama ikincisi ve simdikinde gecirdigimiz cocuklugumuz hala dun gibi gozumun onunde. Ahsap bir ranzamiz vardi, sizde oldugu gibi bizde de paylasim ayniydi. Ust kat abimindi, alt kat ise benim. Kucuktum daha, bazen geceleri korkardim, abimi uyandirirdim; “Abi benimle uyur musun?” Canim benim, hic ses etmeden alt kata iner korkmamam icin benimle konusurdu. Sohbet ederken dalardik uykuya.
Derken yasimiz biraz daha buyudu, gece yatma hazirliginda yaris yapmaya basladik. Ust kat kim kaparsa onundu. Yaris anindaki guluslerimiz, sonrasindaki esprilerimiz, annemle babamin bizim nesemize katilmasi, hepsi kulaklarimda cinliyor. Bazen diyorum hic buyumese insan, hep cocuk kalsa, hep o civiltiyla.
Buyuduk ama. Buyudukce paylasim sistemi de degisti. Okullar tatil olup abim Gulnar’a geldikce ben ust kata terfi ederdim. Kis gelince yine alt kata kurulurdum. O ranzanin tadi ebim evdeyken cikardi. Cok guzel bir cocukluk gecirdik hem de cok. Animsarken bile yuzumde bir gulumseme.
Beni alip o gunlere goturdugun icin tesekkur ederim.
Ha bu arada, ben de senin begendigin ranzayi begendim. Hem cok kullanisli hem estetik.
Defne
Tatlım…
Ne güzel de anlatmışsın çocukluğunuzu. Evinize geldiğimde gördüğüm ranzanızı hatırlıyorum. Eşya deyip geçmemek gerek. Hepsinin yaşantımızda birer izi, anıları var. O eski günlerde, ranzanızda sohbetlerinizi ederken kim bilir neler konuşuyordunuz? Gelecek hakkında ne hayaller kuruyordunuz. Umarım Can’da birgün babaannesiyle, dedesinin evini ziyaret eder. Kim bilir, belki halasıyla aynı ranzada oturur, konuşur, sohbet ederken de mışıl mışıl uykulara dalar.
Öpücükler
Benimde guzel bi yatagim vardi. Cok istemistim saklamayi ama. Naptilar ne ettiler bilmiyorum. Simdi bir kizim var ve ona herseyin en iyisini yapmaya calisiyorum 🙂