Uzun zamandır dört gözle beklediğim gün sonunda geldi. Memorial Day tatili olmasından faydalanarak Kuzey evdeydi. Öğlen yemeği için beni hamilelik zamanında söz verdiği bir Brezilya lokantasına götürdü. Normalde pahalı olan bu lokanta öğle yemeklerinde yarı fiyat uyguluyor. Çok güzel bir açık büfesi ve nefis etleri var. Can uyuyarak bize izin verdiği için yemeğimizi keyifle yiyebildik.
Eve geldiğimizde Kuzey çalışmaya başladı. Ben de Can’ı biraz uyutabildim. Akşamüstü yine huysuzlanmaya başladı. Evin içinde kanguruya koyarak dolaştık ve her nevi numaraları yaptık. Kakasını yapmakta zorlanınca sonunda iki defa popoya sabun koyma numarasına başvurduk. Bunun ardından çok sıvı bir şekilde tuvalete çıktı. Bu şekilde de kaka yapmaya alıştırmak hiç içime sinmiyor. Ancak sürekli yüzünü kıpkırmızı yaparak ıkınıp bacaklarını karnına doğru çekiyor. Ayrıca memeyi bir kere emip başını hızla geriye atıyor. Yine uyuduğunda saat 24.30 olmuştu. Bu halleri daha ne kadar devam edecek bilemiyorum. Ancak saat 4.30’a kadar uzun bir uyuma seansı oldu. Geceleri bu şekilde biraz daha uzun uyumaya başlamasına itirazımız hiç yok.
