Yemiycem İşte, Bir Derdim Var Benim…

Önlüğü bağlanmış, mama sandalyesine oturtulmuş. Önünde oyalama maksatlı, envai çeşit oyuncak ve mutfak dolaplarından araklanmış alet-edevat. İlk birkaç kaşıktan sonra o minik ağız mühürleniyor. Uzatılan yemekler dilin ucu ile itiliyor. Kafa inatçı bir keçi gibi bir o yana, bir bu yana çevriliyor. Tahmin edebileceğiniz gibi Can’ın yeni yemek hallerinden bahsediyorum.

Son birkaç gündür böyleyiz. Ne olduysa oldu, o herşeyi yiyen çocuk gitti. Yerine mızmız, oyuncu bir hobbit geldi. Seyahatten kaynaklanan yer değişikliğinden mi? Yoksa yeni bir diş çıkarma furyası mı? Bilemiyorum. Babam, Kuzey’in bizi bırakıp Amerika’ya dönmesinden dolayı, Can’ın üzüntülü olduğunu söylüyor. Ama ayrılık sadece son 2 günün hikayesi. Bu nedenle asıl sebebin başka olduğunu düşünüyorum.

Türkiye’ye gelmeden önce Can’ın sabah kahvaltıları çok kuvvetliydi. Yumurta sarısı, reçelli ekmek ve peyniri nazlanmadan lüpletir, yanında da içine elma rendelediğim bisküvili mamadan yerdi. Son 2 haftadır her gün, yediği miktar azalıyor. Şimdilerde sadece tuzsuz dil peynirine rağbet ediyor. Reçel ya da pekmez gibi tatlı yiyeceklerde ağzını buruşturuyor. Öğle ve akşam yemeklerini de nazlanarak yiyor. Yalnız devam sütünü aynı şevkle içiyor.

Bütün bunların üzerine bir de, önceki gece, Can ateşlendi. Tam da Kuzey’in yola çıkacağı zamanı beklermiş gibi… Yüzü ve bütün vücudu adeta yanıyordu. İlaç ile kendine getirdik.

Bugün de hafif ateşliydi. Gün içinde de sürekli fıkır fıkır hareket etti. Önce kucağıma gelmek istiyor, kucağıma alınca da hemen inmek istiyor. Sanki huzuru hiç yok. Ayrıca eline aldığı hemen herşeyi de ısırıyor. Annemin elini dişleyerek iz yapmış minik canavar. 11.00am-2.00pm arasında öğlen uykusunu uyumasına rağmen, akşamüstü 5.00pm’de annemin kucağında yine uykuya dalmış. 7.00pm’de uyandı. Akşam yemeğinden sonra yaptığı tuvaleti de ishale yakındı. Böyle yazınca tanımlar diş çıkarmaya uyuyor gibi.

Yemek konusuna tekrar dönersek…Yemekleri başka birinin beslemesini istemiyor. Kaşıkla verilenleri reddedip, herşeyi eliyle yemek istiyor. El kaslarının gelişmesi için zaten bir müddettir katı yiyecekleri parmakları ile yemesine izin veriyoruz. Kısa sürede tutuşu oldukça gelişti. Önceleri yiyecekleri zorlukla yakalayıp, avuçlayarak yerken, şimdi parmak ucuyla tutabiliyor. Ancak birkaç gündür oldukça dağınık bir şekilde yiyor. Parmaklarıyla alıp ağzına attığı yiyecekleri, ağzından çıkarıp, tekrar ağzıma koyuyor. O tombul eller tüm yüzde ve saçların üzerinde geziyor. İstemediği yiyecekleri verdiğimizde de, onları eline alıp, direkt yere atıyor. Adeta yiyeceklerle oynuyor. Her öğünden sonra kaşları, kirpikleri ve kulak içlerinden yiyecek artıklarını temizliyoruz.

Bugün sabah kahvaltısında sadece dil peyniri yedi. Bisküvi, yumurta sarısı ve tuzsuz beyaz peynirle hazırladığımız mamadan sadece bir-iki kaşık yedi. Öğlen yemeğinde de annemin yaptığı mis gibi kabak dolmasını, yaptığımız tüm şaklabanlıklara rağmen, 20 dakika boyunca yemeyince, ısrar etmekten vazgeçtik. Bir müddet herhangi birşey vermeme yolunu seçtik. Akşam üstü uyumadan önce taze portakal ve elma suyu karışımını verdik. Fazla ilgi göstermedi. Sadece bir-iki fırt çekti. Bu nedenle akşam yemeğinde nispeten acıkmıştı. İçine ekmek doğradığımız tavuk suyuna çorba ve yoğurdu, yaptığımız yaratıcı oyunların hatırına yedi.

Yarın yemek konusunu  tekrar gözleyeceğim. Umarım bu şekilde devam etmez. Dağınık yemesi hiç önemli değil. Ancak ihtiyacından az besin alıyor olmasından endişe ediyorum. Eğer az yemeye devam ederse, yedirme taktiklerini araştırmayı düşünüyorum. “Çocuğum yemiyor” diyen anneleri şimdi daha iyi anlıyorum. Bebeği olan herkese yemek saatlerinde kolaylıklar diliyorum.