Mervin’in Hamilelik Günlüğü – 9.Hafta

Minik kalp atışları… Tık-tık, tık-tık…

Gece çok iyi uyumama rağmen sabah kalkmakta çok zorlandım. Yataktan kalkar kalkmaz da mide bulantısı ve baş dönmesi başladı. Eşimin duruşmaları olduğu için 8. hafta doktor kontrolüne yalnız gitmek zorundaydım. Bu kadar zor olacağını bilseydim hiç yalnız gider miydim?

Aslında hata biraz da bende oldu. Bulantım çok fazla olduğu için kahvaltı yapamadım. Yaylamızdan getirdiğim kirazlardan birkaç tane atıştırıp, bebeğimin kalp atışlarını duyabilme heyecanı ile yola koyuldum. Her zamanki gibi çantamda çubuk krakerim ve suyum da hazırdı. Otobüse bindikten sonra ilk 15 dakika iyi sayılırdı ama sonra, offff, bulantı şiddetlendi. Baş dönmesi, üstüne bir de soğuk-soğuk terleme… Ne oluyor acaba?

Hemen çubuk krakerimi çıkardım.,Ancak pakedin içinden bir tanesini bile zor yedim. Yok, mümkün değil boğazımdan geçmiyor, kustum, kusacağım. Çantama olur olmaz her şeyi doldurana kadar bir poşet koysaydım keşke diye geçirdim içimden. Çevreme şöyle yardım ister gözlerle bir bakındım ve bir bakış yetti. Güzel memleketimin güzel insanları hemen derdimi anladı. Bir teyze hemen bir poşet verdi ve anında doldurdum o poşeti. Diğer bir teyze ıslak mendil ve peçete verdi. Ağzımı da güzelce sildim. Nerden geldiğini hatırlamıyorum ama elimde bir de su vardı. Ohhhh! kusunca rahatladım valla. Ama ne lanet birşeymiş bu kusmak. Neyseki iki durak sonra otobüsten indim.

Doktorumun ofisine varınca hemen olanları kendisine anlattım. O da “Hamile olduğun için kusmuş olabilir misin acaba?” diye dalga geçti. Beraber gülüştükten sonra beklenen an geldi. Muayene odasına geçtim, veeee, işte bebeğimin kalp atışları!!! Hayatımda duyduğum en güzel ses! Ne müthiş bir duygu, ne mutluluk verici birşeymiş. Ultrason ekranındaki görüntü hala bebeğe benzemiyor. Oval bir şey, ama kalbi var ve pıt pıt atıyor (dakikada 140). İkimizin de sağlığı çok şükür yerinde.

Bu hafta folik aside ek olarak, B12 vitamini ve bulantılar için de bir ilaç verdi doktorum. Bir sonraki doktor kontrolüm ise 13. haftada olacak.

Bulantı ve kusma dışında bu hafta hiç bir şey yapmadım desem yeridir. Sevdiğim, sevmediğim bütün yiyeceklerden nefret ediyorum. Evde, iş yerinde, dışarıda her şey, ama, her şey kokuyor. Her gün sabah akşam duş almama rağmen ben bile kokuyorum gibi geliyor. Zavallı eşim “Hayır hayatım mis gibisin” diyor, ama, yok arkadaş bildiğin kokuyorum işte. Offf, offff! Bu ne kadar sürer acaba böyle?

Tek bir sorunumuz var artık: Bu sene tatile gidip gidemeyeceğimiz. Bir haftalık dinlenme ne kadar güzel olur. Eğer bulantı ve kusma şikayetlerim geçerse bu ayın sonuna doğru gitmek için plan yapıyoruz. Tabii öyle geçen yılki gibi arabayla Ege-Akdeniz sahil turu olmayacak. Marmaris Bozburun bizim favorimiz olmuştu, bir aksilik olmazsa oraya gitmeyi düşünüyoruz. Buradan Dalaman’a uçakla, oradan da otelin servisiyle 1-1,5 saat sonra otelimize geçeceğiz. Hayali bile güzel.

Bu hafta da bu kadar, gelecek hafta görüşmek dileğiyle. Hoşçakalın!