Ajda Pekkan’ın “Bambaşka Biri” şarkısını bilir misiniz? Hani şu “Sardı korkular, gelecek yıllar…”diye başlayan. İşte o şarkı geçtiğimiz hafta boyunca dilime takıldı. Kendi kendime düşünüp, duruyorum: Offf offfff benden anne olur mu?
Anlayacağınız bu hafta bütün derdim-devam buydu. Anneliği, bebek sahibi olmayı bu kadar istememe rağmen, şimdi korkuyorum: Ya iyi bir anne olamazsam? Her gün neler duyuyoruz, neler görüyoruz, neler okuyoruz… Annelerinin ihmali yüzünden bebeklerin başlarına neler geliyor, neler. Kendime olan bütün güvenim yerle bir oldu. Başta eşim olmak üzere çevremdeki herkes, benim aksime, çok iyi bir anne olacağımı düşünüyor. Buna bir de ben inanabilsem…
Korkularımı bir yana bırakıp bu hafta neler yaşadığıma gelirsek, hafta sonu ilk yolculuğumuzu yaptık bebeğimle. Hem eşimin hem de benim de bayıldığımız yaylamıza gittik. Gerçi öyle çok uzun bir yolculuk değildi. Ancak hamilelik hallerinden olacak, hem bebeğime hem de bana çok uzunmuş gibi gelen 2,5 saatlik bir yolculuk yaptık. Yola çıkmadan bütün hazırlığımı yaptım. Öncelikli olarak belime koymak için küçük bir yastık, bulantılarım için naneli şeker, sakız, atıştırmalık çubuk krakerler ve bol miktarda su. Oldukça rahat kıyafetler ve ayağıma da terlik giymeyi tercih ettim. Bütün önlemleri almış olmama rağmen yine de çok yorucuydu. Yolculukta bulantılar, bel ağrıları ve ayak uyuşmaları iki katına çıkıyormuş, bunu öğrendim. Neyse ki gittiğimize değdi. Tam kiraz zamanına denk geldik ve neredeyse çatlayana kadar kiraz yedim, sanırım bebeğim de çok sevmiş olmalı ki bana bir sıkıntı yaşatmadı. Yaylanın en güzel taraflarından biri de taze taze süt içmek ve yoğurt yemek oldu. O nasıl güzel bir yoğurttur öyle mmmmm mis gibi. Gelirken almayı da ihmal etmedim tabii ki. Her gün 2 kase yiyorum.
İlk haftalarda açılan iştahım yerini 24 saat bulantıya bıraktı. Aşerme falan da kalmadı. Hoş, aşersem de bişey yiyemiyorum ki. Tek yediğim meyve ve yoğurt. Bir de bol su tüketiyorum. Bikaç haftaya geçecek biliyorum. Sabretmem lazım. Sürekli uyku isteği de devam ediyor. Sabahları da baş dönmesi var. Onun dışında bir sıkıntım yok.
8. hafta doktor kontrolümüz 2 gün sonra olacak. Heyecanla bekliyorum bebeğimin kalp atışını ilk kez duymayı. Gelişmeleri gelecek hafta yazacağım. Bu haftalık maceralarımız bu kadar. Haftaya görüşmek dileğiyle…
Mervincim
Sen hiç dert etme. Senin iyi bir anne olacağına ben de inanıyorum. Bu duygular çok normal. Hayatında ilk defa tecrübe edeceğin bir döneme giriyorsun. İnan ki herşey çok güzel olacak. Bebeğini kucağına aldığında göreceksin ki, bu dünyada ona en iyi sen bakacaksın.
Seni kucaklıyorum…
Çok teşekkür ederim canım. Umarım dediğin gibi dediğiniz gibi olur. Bekleyip göreceğiz bakalım. Seni, Can’ımı ve Kuzey’i öpüyorum… Sevgiler