Mervin’in Hamilelik Günlüğü – 7.Hafta

Bir haftayı daha geride bıraktık bebeğimle. Peki bu bir haftada neler oldu? Sabırsızlıkla beklediğimiz, heyecandan yerlere göklere sığamadığım, buna karşılık bir türlü geçip bilmeyen o uzun zaman diliminden sonra (aslında çok kısaymış) beklenen gün geldi: Eşimle beraber ilk kez bebeğimizi görmek için doktora gittik.

Sevgili doktorum Hamdi abi aynı zamanda eşimin ve benim çok sıkı dostumuz. Üç beş hoşsohbetten sonra sıra bebeğimizi ultrasonda ilk kez görmeye geldi. Nasıl bir kalp atışım var anlatamam. Kalbim sanki yerinden fırlayıp gidecek gibi. Veee karşımızda bebeğimiz! Benim gözler hemen doldu tabii. Öyle pek bebeğe falan da benzemiyor aslında. Küçük bir kese ve içinde daha minnacık olan bebeğim. Karnımda öylece duruyor. Canımın bir parçası olarak… Ne anlatılmaz bir duygu bu… O an hissettiklerim her şeye değer. Zaten evlendiğimden bu yana bunun hayalini kurmuyor muydum? Artık bu hayal gerçek olduğuna göre tadını çıkarmak en iyisini. Hamile olduğumu öğrendiğinde eşim çok sevinmişti, çok duygulanmıştı, ama, ilk görüntüsünü ultrasonda görünce gözlerindeki ışık anlatılamaz derecede güzeldi. Sanırım o da ben de bebeğimizin varlığının ilk kez farkına vardık.

Gelelim doktorumun tavsiyelerine:

• Henüz bebeğim çok küçük olduğu için özel bir rejim yapmam gerekmiyor. Az ve sık beslenerek canım ne istiyorsa onu yiyebilirim. Sadece bol sıvı almam gerekiyor.
• Sabahları uyandığımda mide bulantım çok fazla olduğu için gece yatmadan önce bir bardak süt içmemi önerdi. Sütün sindirimi uzun sürdüğü için midenin sabaha kadar boş kalmasını önlüyor ve kısmen de olsa bulantıyı azaltıyor. Buna ek olarak akşamları bazen bir tane de muz yiyorum. Bulantılar için aslında ilaç da kullanabilirmişim ama dayanılamayacak kadar çok bulantı olmadığı için şimdilik kullanmıyorum.
• İlk üç ay bitene kadar spor yapmam yasak, yürüyüşler için de üç ayı tamamlamam gerekiyor. Fakat yüzmek serbest, hatta fırsat bulabilirsem istediğim kadar yüzebilirim.
• Eğilip kalkarken çok dikkat etmek gerekiyor, yerden birşey alırken çömelmek gerekiyor.
• Kasık ağrıları, bel ağrıları, sürekli yorgunluk hissetme ve uyuma isteği, bunların hepsi normal.
• Şimdilik sadece folik asit kullanıyorum. Onun dışında kullandığım bir ilaç yok.

8. haftada tekrar doktor kontrolü var. Bu defa bebeğimin kalp sesini duyacağız inşallah.

Bebeğimle aramda bu hafta neler geçtiğine gelince… Minik yaramaz yine anneden sürekli et, balık, soğan, turşu, sucuk ve cips istedi (normalde hiç birini sevmem). Arkadaşlarımız ve ailemiz “Bu çocuk tam bir Adana’lı olacak” ya da “Babasına çekmiş, yemeyi seviyor” diyorlar. Hepsini afiyetle yedim ancak son iki gündür hiçbir şey yiyemiyorum. Bütün iştahım bir anda kesildi. Bol su içerek ve meyve yiyerek direnç kazanmaya çalışıyorum. Bu durum, doktorumun söylediğine göre normal. Birkaç haftaya düzelirmiş.

Kafamın içinde hep bebeğim var artık, başka bir şey düşünemez oldum. Kız mı olacak, erkek mi? Acaba kime benzeyecek? Bana benzer mi ki? Peki beni sever mi? Ben onu şimdiden çok seviyorum. Adı ne olacak? Aaa hiç düşünmedik, bulduğumuz isim ona yakışır mı?… Offff, ne kadar çok soru dönüyor beynimde. Her şeyi merak ediyorum, sabırsızlanıyorum. Hamilelik ne kadar uzun bir dönemmiş böyle.

Dün gece rüyamda gördüm bebeğimi, çok güzel bir bebekti, emziriyordum onu. O anın rüya değil de gerçek olması için herşeyimi veririm. Ben ömrü hayatımda bu kadar güzel bir his tatmadım. Uyandığımda ağlıyordum, şu an olduğu gibi. Aman, şunun şurasında ne kaldı canım? 33-34 hafta. Göz açıp kapayıncaya kadar geçer değil mi?

Haftaya görüşmek dileğiyle, hoşçakalın…