Kamkat mı, o da ne?
Biyoistatistikte yükseklisans yaptığım dönemde, aynı ofisi paylaştığım çok değerli hocam Yaşar abi, bölümde ve odamızda çeşit çeşit çiçekler, süs biberi ve kamkat diye bir meyve yetiştirirdi. Kamkatla o yıllarda tanıştım ilk. Tam benim masamın arkasındaki pencerede, küçük bir saksıda küçük bir ağaçcıktı kamkat. Her sene 7-8 bilemedin 10 tane meyvesi olurdu, herkese bir tane ya düşer ya düşmezdi. Ama sağolsun Yaşar abi bana torpil yapıp 2 tane verdiği olurdu. Çok sık rastlanan bir meyve olmadığı için başka yerde bulma imkanımız yoktu. Fındık büyüklüğünde, portakal görünümlü, tadı da yine portakal, mandalina ve limon karışımı olan ve kabuğuyla birlikte yenen muhteşem bir meyvedir benim için.
Şimdi diyeceksiniz ki “nerden çıktı bu kamkat”. Geçen gün çok sevdiğim arkadaşım Serap Facebook’ta kamkat fotoğrafı yayınlamış. Hem de yazlıklarındaki ağaçlarından toplamış. “O kamkatlar benim olmalı, hatta o ağaç benim olmalı” dedim. Tabii kendi kendime. Serap’a da canımın istediğini belirten mesajımda “2 tane olsa yeter” dedim. Aç gözlülük yapmanın lüzumu yok değil mi? Benim mesajımı okuyan, eşimin bir arkadaşı olan Derya hanım, sağolsun, bana 2 tane kamkat bulmuş. Hemen yolladı. Afiyetle yedim, ama yok arkadaş iki tane beni keser mi? “Offf keşke birileri daha görse mesajı da biraz daha kamkat yollayan olsa…” diye aklımdan geçirirken Serap ve eşi akşam çaya gelmek istediklerini haber verdiler. “Oleyyy! Kesin kamkatlarım yoldadır” diye bir sevinç çığlığı atmadığım kalmıştı. Akşama beklenen an: Serap’cım bana koca bir poşet dolusu kamkat getirdi. Ben bir başladım yemeye neredeyse yarısı bitti. Kızıma ve bana afiyet olsun diyerek bu konuyu kapatıyorum 🙂
Mira’nın odası maalesef henüz hazır değil. Aylar önce çok beğenerek aldığımız mobilyalar bir türlü teslim edilemedi. Yarın teslim edileceğine dair söz verdiler, bekleyip göreceğiz bakalım. Bu defada bir aksilik olursa kızılca kıyamet kopacak. Öylesine ünlü ve kaliteli bir firmaya hiç yakıştıramadım çalışma sistemlerini ama elden birşey gelmiyor maalesef.
Ağrılar, sancılar, uyuyamamalar derken günler geçip gidiyor, alıştım zaten herşeye. Hatta hiç ağrım olmadığı zaman “Hayırdır niye ağrım yok acaba, bişey mi oldu yoksa?” diye panik bile oluyorum.
Sizlerle paylaşmayı unuttuğum bir konu var. Maalesef gebeliğimin ilk aylarından sonra süt içemez olmuştum. Gebeler için özel bir sütten bahsetmiştim, sonunda onu buldum. Organik ve yağsız bir süt ve içimi çok keyifli. Kesinlikle kokmuyor ve rahatsız etmiyor. Her gece mutlaka bir kutu içiyorum. Adını isteyen gebedaşlarıma verebilirim.
Bu haftalık benden ve kızımdan haberler bu kadar. Herkese güzel günler diliyorum…
Mervin Merhaba,
Ben nasıl bilmiyorum acaba kamarat dediğin meyveyi.. Adanalılığımı bir kez daha gözden geçireceğim 🙂 Sevdiğin bir şeye kavuşmana çok sevindim.. Bizim oralar sebze-meyve açısından cidden bir harika.. Şimdi de havalar çok güzelmiş diye duydum, Mirayla harika yürüyüşler yaparsınız ne güzel..
Süt konusunda da ilerleme kaydetmene sevindim. Kalsiyum almayınca bende bir garip hissediyordum. ben de laktozsuz süt içebiliyorum sadece 🙂
Çok güzel haftalar ve yepyeni musmutlu yıllar dilerim(z)
Bu arada “kamarat” nedir yarabbim, “kamkat” demişsin :))
Esracım, Adanalılığından sakın utanma, çünkü gerçekten az bulunan bir meyve, kimse bilmiyor zaten. Eğer oralarda bulabilirsen mutlaka dene. mandalinayı çok sevdiğine göre eminim bunu da çok seversin. Minik kızınla beraber güzel bir yıl geçirmen dileğiyle….
Merhaba Mervin,
Benim de ağrılarım oluyor ama sanırım seninki kadar değil. Özellikle yorulduğum zaman kasılmalar artıyor sanki. Sanki her an doğuracakmışım gibi hissediyorum 🙂 Bunlar tatlı anılar. Keyifli az ağrılı haftalar dilerim.
Sevgili Berrak dediğin gibi bunlar tatlı anlar olmalı, kızım doğunca herşeye değermiş diyebileceğim. Sen tecrübeli bir anne olduğun için daha bir farkındasın bunların. Darısı Bizim başımıza. Bu arada kızlarımızın isimleri de birbirine çok uyumlu oldu. ikisinin de güzel kaderleri olsun inş. Ailenle beraber nutlu bir yıl diliyorum sana….