Mervin’in Hamilelik Günlüğü – 23.Hafta

Bu-gün bay-ram, erken kalkın çocuklar!

Bayramın gelmesini dört gözle beklediğimiz günlerde geçti çocukluğum. Erkenden kalkıp daha kahvaltımızı bile yapmadan, günlerdir gözümüz gibi baktığımız bayramlıklarımız giyilir ve büyüklerin elleri öpülüp, bayram harçlıkları alınırdı. Annem ise “Kızım nasılsa bayram uzun, bu acelen ne?” diye hafiften bir azarlardı. Ama gel de çocuklara bunu anlat, o bayramlıklar hemen giyilecek, bayram harçlıkları ve şekerler toplanacak. Ah ah çocukluğum, ne güzel geçtin ve ne kadar çabuk. Şimdi bir anne adayıyım. Bundan sonra benim elim öpülecek ve ben çocuğuma bayram harçlığı vereceğim. Aman Allah’ım! Ben hangi ara böyle büyüdüm.

Neyseki eşimin ailesinde de, benim ailemde de eski bayram gelenekleri devam ediyor. Hani herkes şu aralar “Nerede o eski bayramlar…” diye yakınıyorlar ya, yok arkadaş biz de aynen devam. Kurban kesimi, akraba ziyaretleri, tatlı ikramları, bayram harçlıkları, el öpmeler ve en güzeli bütün aile bir arada olmak. Kızımız çok şanslı olacak, böyle bir ailenin içinde büyüyeceği için.

Bayram gelene kadar beslenmeme dikkat edebiliyordum, ama, maalesef bayramda istesen de istemesen de ölçüyü biraz kaçırıyorsun. Gittiğimiz her yerde ikramlar süper. Tadımlık, azıcık alayım diyosun, öyle olmuyor işte. Hem yemem için ısrarlar çok fazla, hem de ben kendimi tutamıyorum. Şu aralar tartıya çıkmaktan korkuyorum, haftaya doktor kontrolümüz var ve ben o güne kadar tartılmayı düşünmüyorum.

Geçen haftanın en güzel olayı Mira’nın İsim Tablosu oldu. Hiç beklemediğim bir sürprizdi benim için. Gecenin bir yarısı malum yeri ziyaretten sonra uykum kaçtı. İnternete bir bakayım dedim ve Mira’nın tablosunu gördüm. Bir an kızım doğmuş da ona bakıyorum gibi hissettim ve beklenen sonuç: başladım ağlamaya. Sevgili Tanla, hoş sürprizin için tekrar tekrar teşekkür ederim sana. Bir diğer güzel olay ise bazen Mira’nın hareketleri öyle artıyor ki, dışarıdan bile görülebiliyor. Karnım bir yukarı, bir aşağı pıt pıt oynuyor. İnanılmaz güzel bir şey, resmen bir mucize.

Bu hafta bel ağrılarımda bir artış oldu. Artık öne doğru eğilirken, oturup kalkarken, üzerimi değiştirirken yani bütün hareketlerimde inanılmaz ağrılar yaşıyorum. Özellikle sağ bacağımdan ayağıma kadar şiddetli ağrılarım oluyor. Zaman zaman topallayarak yürüyorum. Öyle uzanmayla, dinlenmeyle falan da geçmiyor. Karnım büyüdükçe ve kilom arttıkça ağrılar da artıyor. Bakalım doktorumun önerileri ne olacak.

Bir sonraki bayramda Mira’nın da aramızda olacağını (inşallah) düşününce bütün ağrılarım unutuluyor. Sabırsızlıkla, heyecanla, özlemle kızıma kavuşacağım günü bekliyorum. Herkese sevdikleriyle mutlu, umutlu, nice güzel bayramlara.

Sevgiler…