Fırçayı Yedik…
Bugün 20. Hafta doktor kontrolüne gittik. Ve beklenen sonuç, fazla kilo almamdan dolayı doktorumdan fırçayı yedim. Son bir ayda 4 kilo almışım. Yani bu haftada 1 kilo demek. Toplamda ise 11 kilo almışım. Üstelik daha gebeliğimin yarısındayım. Son ayları düşünemiyorum bile. Kırmızı alarm çalmaya başladı. Neyse ki bunun farkına vardım ve 4 gün önce hem diyete hem de yürüyüşlere başladım. Ama çok zorlanıyorum, bir insan 24 saat aç olabilir mi? Yemek saatleri dışında da yemek yemek istiyorum, ne meyve, ne yoğurt hiç bir şey bu açlığı gideremiyor. Offf, offf! çok zormuş…..
Güzel kızım da kilo almış, daha doğrusu gram diyelim. Şu an 350 gram, geçen ay 150 gramdı. Çok şükür herşey normal. Elleri, ayakları, organları herşeyi yerli yerinde. Bir de hareketli sormayın, kıpır kıpır maşallah. Tabii henüz çok küçük olduğu için ben bu hareketlerin hepsini hissedemiyorum. Önümüzdeki haftalarda daha belirgin bir şekilde hissedecekmişim. Minicik ağzı ve minicik burnu var küçük hanımın, bence bana benziyor.
Özellikle bir haftadır artan şikâyetlerim vardı: geceleri ayaklarımın yanması, el ve ayak uyuşmaları, hızlı kalp çarpıntısı ve mide yanması. Tabii hepsinin nedeni gebelik, yani kötü bir şey yok. Doktorumun önerileri ise şöyle:
- Kan dolaşımını zorlaştırmamak için fazla ayakta kalmaktan kaçınmam gerekiyor. Doktorumun tabiriyle “ayağı yanmış it gibi gezmeyecekmişim” 🙂
- Kalp çarpıntısı özellikle yemekten sonra olduğu için sofrayı bile toplamadan yarım saat oturarak dinlenmem gerekiyor.
- Mide yanması için doktorumun önerdiği şurubu almamda bir sakınca yok.
Tabii her şey bir yana vücut ağırlığım neredeyse %30 arttığı için bütün her şeyimi kısıtlamam gerekiyor. Eskisi gibi oradan oraya gidemem, istediğim her şeyi yiyemem, istediğim hareketi yapamam. Kızım doğana kadar her şeye sabredebilirim. Yeter ki o iyi olsun.
Bebek alışverişine henüz başlamadım, ama içim gidiyor, ne kadar güzel şeyler var. Planım önce odasını hazırlamak. Şu an kütüphane olarak kullandığımız odayı bebek odası yapacağım. Öncelikli olarak odayı boşaltmakla işe başlıyorum. Bütün kitaplar büroya taşınacak. Diğer eşyaların bazıları ardiyeye, bazıları da ihtiyaç sahiplerine gidecek. Parkesi, duvar kağıdı, boyası yapıldıktan sonra bebek odasını almayı düşünüyorum. Tabii en son da kıyafetlerine başlayacağım. Anlayacağınız çok işim var çokkkk! Tatlı telaşlar bunlar, sabırsızlanıyorum hepsi için.
Ama en çok da kızımı kucağıma almak için…
Mervin Merhaba,
Doktor biraz fırçalasa da bence yürüyüşle halledersin sen bu işi..bir de Adanadasın ve Adana yemeklerinin içindesin..kimse bunun hesabını yapmıyor 🙂
Bahsettiğin şurubu biliyorum galiba. O ne harika bir ilaçtır o…ben hamilelikten önce de kullanmak zorunda kalan biriydim. Şu an onun yasaklanmamasına ne kadar mutluyum, anlatamam..
Haftanın keyifli geçmesine sevindim 🙂
Merhaba Esra,
Adana’nın yemekleri arasında diyet yapmak gerçekten çok zor. Ama kimse beni anlamıyor.
Şurubu doğru tahmin ettin, ben de çok severim. Evimizden hiç eksik olmazdı zaten.
Bıdışına ve sana sevgiler:)