Mervin’in Hamilelik Günlüğü – 14.Hafta

Bu hafta ikili tarama testimizi yaptırdık. İkili tarama testi ya da 11-14 testi olarak da bilinen ilk trimester tarama testi Down sendromu ve Trizomi 18 adı verilen kromozomal anomaliye sahip bebekleri gebeliğin çok erken dönemlerinde saptamaya yönelik bir tarama testi. Ultrasonda bebeğin ense kalınlığı ölçülüp aynı gün anneden alınan kan değerleri ile karşılaştırılarak sonuç belirleniyor.

Çok şükür biz de bir problem yok, ama insan çok tedirgin oluyor ya bir şey çıkarsa diye. Bu testin sonucu iki günde çıktı. Benim ise ömrümden ömür gitti, zaman geçmedi bir türlü. Sonunda iyi haberi aldım ve rahatladım. Allahım sen bütün bebekleri koru.

Bu arada doktorum henüz erken demesine rağmen bebeğimin cinsiyetini öğrenemedik. Benimle aynı dönem hamile olan kuzenimizin kızı olacakmış. Bizimki henüz belli değil. Zaten hiç merak etmiyorum, kız da olsa doğuracağım nasılsa, erkek de olsa. Hem onu karnımda hissetmeye başladıkça, karnım büyüdükçe cinsiyetinin hiçbir önemi kalmadı ki. Oğlum ya da kızım diye sevemiyorum belki ama olsun güzel bebeğim diyorum ona. Her gün konuşuyoruz onunla, bence beni anlıyor.

Ahhh unutuyordum nerdeyse bebeğimle ilk bayramımızı geçirdik. Kısacık bayram tatilinde yaklaşık 1200 km yol yapmışız. Yaz olduğu için hem benim ailem, hem eşimin ailesi farklı farklı yayladalar. Bu yüzden biraz fazla yol yaptık. İnanılmaz yorucuydu, ama güzel bebeğim annesini hiç üzmedi. Gayet keyifli bir bayram geçirdik.

Bu arada toplamda 5 kilo almışım, doktorum çok fazla olduğunu söyleyince daha dikkatli olmaya başladım. Un, tuz ve şeker hiç kullanmıyorum. Haftada bir balık ve et yiyorum diğer zamanlarda bol sebze ve tabiî ki vazgeçilmezim olan meyve yiyorum.

Yaşadığım en güzel ve bizim için muhteşem olan bir olayı sizlerle paylaşmak istiyorum. 3 gün önce kuzenim ve eşi geldi, 2,5 aylık oğulları Çağan dünya tatlısı bir bebek. Masmavi gözler, her iki yanağında kendine çok yakışan o güzelim gamzeleri. Seyretmeye doyamıyor insan, maşallah kuzuya diyelim de nazar değmesin. Anne baba ev taşıyacaklar, ne kadar zor bir iştir bilirsiniz, bir de küçük bebek olunca anne baba perişan olmuş. Adana’da da kimseleri yok, ben yardımcı olamadığım için en azından yemeğe alayım dedim. Hem bebeği de doya doya severiz dedim kendi kendime. Sonrasında da hem eşim hem de ben çok ısrar edince dünya tatlısı Çağan’ı bize bırakıp işlerine kaldıkları yerden devam etmek için evlerinin yollarını tuttular. Aslında amaç eşimin bebekle ilişkisi nasıl olacak onu görmek. Bir prova yapalım bakalım nasıl olacak dedik ve Çağan bebekle maceramız başladı. Anne sütü almadığı için mama ile besleniyor, peki mamayı kim hazırlayacak tabiî ki eşim. O iri yarı adam o kadar özenle mama hazırlıyor ki hayranlıkla onu izliyorum. Biberonun temizliğinden mamanın ısısına kadar her şeyi büyük bir titizlikle kontrol ediyor. Hele mamayı içirirken öyle güzel bakıyor ki bebeğin yüzüne gözleri parlıyordu resmen. Benim kocam iyi baba olacak buna eminim. Uyutup yatak odasına yatırdık, abartısız 5 dakikada bir gidip uyanmış mı diye kontrol ediyor. Bazen bu kontroller biraz uzun sürüyor, gidip baktığımda onu, bebeği uyurken sever halde buluyorum. Anladım ki bizimki baba olmaya çoktaaaannnnn hazırmış. En son hatırladığım görüntü eşim Çağan’ı ayağında sallıyordu. Ama kuzu da o kadar uslu ki maşallah sevmeye doyamadık. 

Çağan bebekten sonra kendi bebeğimizi kucağımıza alacağımız gün için daha da sabırsızlanmaya başladık…