Hastayım, Hastasın, Hasta…

Korktuğumuz başımıza geldi dostlar. Can hasta… Önce biraz öksürük ve arada bir hapşırık ile başladı. Ne olur ne olmaz, aman ilerlemesin, önlemimizi alalım diye bu sabah ilk iş doktora götürdük. Teşhis: kulak enfeksiyonu. Doktor amcası ilk antibiyotiğimizi  verdi. Ben tereddütlü bir şekilde “antibiyotik kullanmadan denesek ve nasıl gittiğine baksak olmaz mı?” diye sordum. “Olur ama, 2 gün sonra daha da ilerleyince bu sefer acile gitmek zorunda kalırsınız, oysa şimdi antibiyotiği kullansanız 2-3 günde geçer” diye yanıt verdi doktor. Çaresiz boynumuzu büküp antibiyotiği yazdırdık.

İyiki de doktora gitmişiz. Gün içinde tablo daha da kötüleşmeye başladı. Öksürük ve hapşırığa, burun akıntısı ve boğazda hırıltı da eklendi. Ama işin güzeli neşesi hep yerinde. Oyunlar oynuyor, yemeğini normalden biraz az olmakla beraber, yemeğe devam ediyor. En kötüsü de burun ve genizdeki akıntı. Büyük çocuk değil ki, “hımkır çocuğum” diyerek burnunu temizleyelim. Dışarı akanı siliyoruz. Bazen de, tüm direnmelerine rağmen, burnuna tuzlu su karışımı sıkıp, pompa ile  çekiyoruz. Bundan hiç hoşlanmıyor. Doktor aslında bu işlemi, burun mukozasını tahriş ettiği için, çok  da tavsiye etmiyor. Ama arada, rahatlatmak için, olduğu kadar yapmaya çalışıyorum.

Geceleri en kötüsü. Süt proteinli bir içecek olduğu için, mukusu daha yapışkan hale getiriyor. Bizimki de süt içmeden yatmıyor. Bu nedenle uyurken bir-iki kere boğulur gibi öksürerek yüreğimizi yerinden fırlattı. Bu rahatsızlıkta bebeğin susuz kalmaması lazım. Onu da çıkardığı çişli bez sayısından ve ağzının içinin kuru olup olmamasından anlıyorsunuz. Can daha az çiş yapmakla beraber, ağzının içi oldukça ıslak. Sürekli takip ediyoruz. Vücudun susuz kalmaması için doktor ayrıca pediatrik electrolyte (su-tuz-şeker karışımı) önerdi. Süt içtikten sonra biraz verirseniz boğazının da yapış yapış olmasını engeller dedi. Onu da deniyoruz. Ancak ekşi olduğu için tadını çok sevmedi. Normal su veriyoruz.

İşin kötüsü ben de hastayım. Benimkisi Can’dan birkaç gün önce, üşütme tipi sırt ağrısı ile başladı. Baş ağrısı, halsizlik… Hemen ilaç almaya başladım. Bu nedenle burun akıntısı olmadı. Ama bir hafta kadar sürününce ve bugün boğazım da ağrımaya başlayınca, nihayet doktora gittim. Benim de boğazım şişmiş. Bir antibiyotik de bana.

Artık ben mi Can’a bulaştırdım, Can mı bana, yoksa ikimiz de büyük bir tesadüf eseri aynı anda mı hasta olduk bilemiyorum.Bebeği ilk defa hasta olunca insan çok değişik bir ruh haline bürünüyor. Sürekli yaptığın şeyleri gözden geçirip, “Acaba banyoda  mı üşüttü? Dışarıda mı üşüttük? Ne yaptık da böyle oldu?” diye kendini sorguluyor. O minik bedeni öksürüp, tıksırırken, insanın içi buruluyor. İnşallah daha fazla ilerlemez diye dua ediyorum. Bir de “Bebeğim keşke hasta olmasaydı, onun yerine bütün hastalıkları ben olsaydım” diyorken buldum kendimi. Demek annelik böyle birşeymiş.

Kocam sağolsun bize çok iyi bakıyor. Umarım antibiyotiklerimizi de aldıktan sonra kısa sürede iyileşeceğiz. Bize şans dileyin!