Bugün akşam üstüne doğru Can’ın yine huzursuzluğu başladı. Karnını doyurup, altını değiştirip, gazını çıkarmayı deneyip (bu konuda hala çok başarılı olduğumu söyleyemeyeceğim) yine ağlamaya devam edince insan kendini çok çaresiz hissediyor. Morali bozuluyor. Bazı kişiler bebeklerin bozuk morali hissettiğini söylüyor. Ama elden birşey gelmiyor. İnşallah bu dönemi zaman içinde birbirimize alışarak atlatacağız. Ayrıca Kuzey’in ailesinin de önümüzdeki hafta ayrılıyor olması beni düşündürüyor. Varlıklarına çok alışmıştık. Şimdi yalnız kalacağız.
Akşamleyin uzun zamandır ihmal ettiğim Can’ın basılacak fotoğraflarını seçme ve düzenleme işini yaptım. Elimde Can’ı beklerken, hamileliğin son günleri, doğum ve Can’ın doğduktan sonra hergün çektiğim fotoğraflardan oluşan geniş bir arşiv var. Bunlardan güzel olanları seçtik ve bastırmak üzere kaydettik. Bu fotoğrafların bir kısmını da Türkiye’deki ailemize göndermeyi planlıyorum.
