Esra’nın Hamilelik Günlüğü – 37. Hafta

Herkese merhabaaa,

Bu haftamız da maaşallah gayet iyi geçti. Ben ayaklarımı uzatmaya devam ettim, yürüdüm, uyudum, film izledim, mısır patlattım. Kısaca keyif yaptım.

Annem geldi memleketten ve gelen c vitamini kolileriyle Elif’le bayram yaptık. Narenciye gerçekten Ankara’dakinden çok farklı ve güzel.

Bu haftaki doktor kontrolünde meşhur çatı muayenesi de vardı ve ondan da alnımızın akıyla geçtik. Hakkında çok şey okumuş, duymuş ve elbette ki az biraz korkmuştum ama hiç o kadar korktuğum gibi bir şey olmadı. Ama tabii bunda benim “cesaret pandaları”mın da etkisi büyük, çaktırmayın 🙂

Geçen hafta bahsettiğim “bebek partisi” de oldukça keyifliydi. Gelenler-gidenlerle toplam 20 kişi idik. Doğum günlerimiz olduğunu özellikle söylemedik ama Elif’e ve bize o kadar çok hediye gelmişti ki şaşırdım açıkçası. Hediyelerin hepsi de birbirinden güzeldi, çok sevindik. Aile yardımı olmasaydı ben hiçbirini yapamazdım. Bana hiç iş bırakmadılar sağolsunlar ama neticede ayakta kalmaktan ya da ayağımı uzatamamaktan olsa gerek ayaklarım akşam patates gibiydi; hatta terliğimi giyemiyordum.

Partideki en eğlenceli kısım tabii ki oyunlardı. İlk oyunumuz annenin yani benim belimin ölçüsünü tahmin etme oyunuydu. Şimdiye kadar hiç ölçmemiştim, ben bile attım bir sayı. İkinci oyun A’dan Z’ye sıraladığımız harflere 3 dakika içerisinde bebekle ilgili bir şeyler yazmaktı. Üçüncü oyun “Anneyi En İyi Kim Tanıyor?” oyunuydu ve benimle ilgili 10 sorudan oluşuyordu. Beni en iyi kuzenimin tanıdığı ortaya çıktı ama hiç kimse hamilelikte en çok özlemini çektiğim şeyin ne olduğunu bilemedi. Denize girmek tabii ki 🙂 Son oyunda da Elif’le ilgili sorular vardı. Kısacası bayağı eğlendik; iyi ki yapmışız.

Önümüzdeki haftanın en güzel gelişmesi de doğumgünlerimiz olacak; yaşasın. Özel günleri kutlamayı sevmiyorum ama doğum günlerimiz başkalarının dayattığı günler değil ve bize özel,o yüzden bence kıymetli.

Bu haftanın aydınlanması da panda anne-yavrunun işe yaradığını görmek oldu. İlk defa doğum masasında muayene oldum. Tuhaf hissettim ve bazı şeylerle yüzleştim. “Yapamam mı ki?” dediğim yerde doktorum “bence gayet rahattın” dedi; bak yine sarılasım geldi ona 🙂

Bizden bu haftalık da haberler böyle. Memleketteki kötü gelişmeleri kalbim sıkışarak izledim, izlememeye çalıştım ama olmadı içim elvermedi. Kimi yerde çok üzüldüm, kiminde çok kızdım. Allah sonumuzu hayretsin dedim…

Herkese mutlu, umutlu, neşeli, sağlıklı güzel haftalar dilerim(z)