Herkese merhaba,
35. haftayı da geride bıraktık, sanki daha yeni 15. haftanın yazısını yazmışım gibi… Zaman gerçekten çabuk geçmiş.
Bu hafta oldukça yoğundum(k). Evdeki işlere bir de hiç hesapta olmayan doktor kontrolümüz eklendi. Geçen hafta yazmayı unutmuşum; birkaç zamandır tansiyonum ve nabzım yükseliyormuş ama ben bunu anlamıyormuşum, yoruldum zannediyordum. Çünkü benim tansiyonum hiç yükselmez, hep düşer. Doktorumuzla telefonda görüştük, kaydet bakalım dedi sonra da kontrole çağırdı. Ben, demirim düşük olduğundan nabzım güm güm zannediyordum. Kontrollerde doktor protein kaçağından şüphelendi ama neyse ki bir dolu detaylı tahlilden alnımızın akıyla temiz çıktık kızımla, kaçağımız yok çok şükür.
Geçen hafta Elif’in kafasının yukarıda olduğunu söylemiştim. Kendimi sezaryen ihtimaline karşı hazırlamak için okumalara da başlamıştım ki bu kontrolde başının aşağıda olduğunu gördük. Sanırım gezmeyi seven bir kızımız var.
Bu sezaryen ihtimali ile kafamda bir dolu şey yaşadım. Mesela hiç de hazır olmadığımı hissettim. Eşim yanımda olmazsa diye panikledim vs. ve öncesinde bir kitapta okuduğum, “İçgüdüsel Doğum” olabilir, doğumda bir nesneye odaklanma fikri geldi aklıma. Tam da o günlerde dışarıda iken fotoğrafta gördüğünüz tatlı pandalar ile karşılaştım. Hoş, ben kendimi daha çok kanguru gibi hissediyordum ama olsun. Bu pandalar bana doğum şekli ne olursa olsun “kızımızla birlikteyim ve güçlüyüm” mesajı verdi. Bir dolu cümlenin/eşyanın/insanın yapamayacağını minicik bir biblo yaptı. Bence bu haftanın en güzel aydınlanması buydu; anne-kız pandalar 🙂
Evde “annem gelmeden yapayım” dediğim etkinlik/yerleştirme ve temizlikle o kadar hızlı geçiyor ki vakit… Arada Elifin “anne yoruldum ha” tekmeleriyle kendime geliyorum. Çok yorulmamaya çalışsam da 35 hafta önceki halim gibi değilim neticede.
Bize son zamanlarda yüzünü pek göstermese de Elif’le olmak çok güzel. Doğum günlerimiz yaklaştığı için hepimize 1 hediye olsun istedim ve tatlı bir abladan “Hoş geldin Elif”i istedim. Kızımız şimdiden masal kahramanı oldu 🙂
Herkese yepyeni, musmutlu haftalar dilerim(z)
