Herkese merhaba,
Bu haftayı tam da gayet “normal” bitirmek üzereydik ki, gece aşırı terlemelerim neticesinde oluşan soğuk algınlığına tutulduk. Çarşamba akşamından beri terleme, çokça öksürük hali, burun tıkanıklığı ve etlerin lime lime hissedilmesi gibi bir durumumuz oldu. Tam da Perşembe günü doktor Sebahat Hanımla randevumuz vardı. Neyse ki gidebildik. Aile hekimimiz 1 gün rapor verdi Cuma günü için. O günü evde bir parça zorlandım diyebilirim. Akşamına annem geldi, hafta sonu kaldı ve döndü. Anne ilgisi, şefkati ve tabii çorbası harika bir şeymiş 🙂 Umarım ileride bizim bıdık da benim için benzer şeyler söyler.
Rahatsızlığım süresince öksürmekten korktum açıkçası, oturarak öksürdüm. Bebeğe bir zararı oluyor mu tam bilmiyorum çünkü hiçbir doktoru aramadım. Arada kasıldığını hissetsem de çok şükür benden daha hareketliydi bebişimiz 🙂 Pazar günü gözlerimi açtım dedim ama akşama doğru yeni bir dalga geldi sanki. Ben de doktordan 1-2 gün daha istirahat isteyecektim; sağolsun halimi görünce kendisi 5 gün rapor verdi. “Halim” dediysem çok şükür daha iyiyim ama burnum tıkanık olduğundan ağzımdan nefes alıp veriyorum, O da resmen yemek yememi hatta uyumamı engelliyor. Kısacası büyütülecek bir şey yok ama aklım hep bebişte kaldı. İlk annelik vicdan azabıyla da tanıştım; “Ben bebeğime iyi bakamıyor muyum?” diye.
İlaç almadım elbette. Bolca ılık su içtim. İçine bazen limon, ayva kabuğu ve çekirdeği, bal gibi şeyler de ekledim. Ihlamur kaynattım. Meyve zaten yiyordum ama kivi, mandalina, portakal, greyfurt, muz, elmayla biraz daha samimi oldum. Tuzlu su ile gargara yaptım,bu karışımı burnuma çektim. Bolca dinlendim(dinleniyorum) Başka ne yapabilirim? Tavsiyesi olan var mı?
Gelelim doktor konusuna… Sebahat Hanım ile görüşmemiz oldukça uzun, detaylı, bilgilendirici oldu. Çıktığımızda ayrı ayrı düşündük birbirimizi etkilememek için sonrasında da kafamızdakileri paylaştık eşimle. Sonuç şudur ki; hypnobirthing okuduğumuz kadarıyla gayet hoş, akla yatan bir doğum şekli. Ancak Ankara ve gittiğimiz hastane buna henüz hazırmış gibi gelmedi. Çok detay yazıp kafa karıştırmak istemiyorum çünkü bu satırları okuyan birini yanlış yönlendirmek istemem. Kısacası o kısmı –şimdilik- aklımızdan biz sildik.
Bana bu ara biraz doktorsuz kaldık gibi gelse de Ümit doktora ikinci bir şans vermeyi düşünüyorum. Eşim bu konuda biraz kararsız ama son sözü bana bırakıyor.
Daha önce Berrak ve Mervinin bahsettiği yalancı kasılmaları nadiren de olsa bu hafta ben de yaşadım gibi geldi. Yoksa onlar “yalancı” yalancı kasılmalar mıydı 🙂
Bu hafta raporluyum ama işlerimi evden yapmaya devam edeceğim. Olsun… Bunun için üzülmüyorum çünkü bebeğimle evde daha rahat Mozart dinleyip, sohbet edeceğiz. Yaşasın!
Akşam aşırı terlemelere ne yapılabileceğini bilen var mı? Üzerimi değişiyorum, duş alıyorum hatta saç kurutma makinesiyle yatağı kurutuyoruz. Ama terlemenin önüne geçemem herhalde değil mi?
Bir de ben kendime “şaşkın” derdim, az dermişim meğerse… Ben bildiğiniz şaşkoloz olup çıktım; aklım nerelerde (tabii ki bebişte 😛 ) dikkat desen sıfır. Ama içimde, çok şükür, bir garip mutluluk hali. Öksürsem de, işyerine kızsam da, ya da nefes almakta güçlük çeksem de bebişimizi hissetmek her şeyi unutturuyor.
Sahi ne oldu bizim hazırlıklar? Bebişimizin ismi? Eksikler? Umarım haftaya yazmayı unutmam ve her şey daha da şekillenir.
Memlekete bereketli yağmurlar, hamiş dostlara sağlıklar & şifalar ve herkese musmutlu haftalar dilerim(z) 🙂
