Berrak’ın Hamilelik Günlüğü – 38. Hafta

Sevgili dostlar,

Berrak bana haftalık hamilelik günlüğünü gönderdikten kısa bir süre sonra, aşağıdaki haberi verdi. Onun adına çok heyecanlıyım. Kalbim şu anda Türkiye’de… Berrak’ın güzel bir doğum yapması ve minik bebişimizin sağlıkla aramıza katılması için bütün pozitif dileklerimi gönderiyorum…

Son dakika gelişmeleri! Siz bu satırları okurken ben büyük ihtimalle doğum sancısı çekiyor, ya da minik bebeğime kavuşmuş olacağım. Size yazımda bahsettiğim el ve ayaktaki ödem şüphesiyle yapılan idrar tahlili sonucunda idrarda çok miktarda protein kaçağı saptandı. Bu da önümüzdeki günlemde preeklampsi olarak bilinen gebelik zehirlenmesine bağlı yüksek tansiyona sebebiyet vereceğinden, e ben de zaten hamileliğimin sonuna yaklaşmışken doktorum durumu riske atmak istemedi. 22 Ocak sabahı itibariyle suni sancı verilerek doğumu başlatacaklar. Dualarınızı eksik etmeyin. İnşallah süper pozitif bir doğum hikayesi ile karşınızda olurum.

Bir haftayı daha doğurmadan geride bıraktım. Sancı geldikçe ‘Eyvah yoksa doğuyor mu? Biraz daha dursaydı!’ demelerimin yerini ‘Acaba geliyor mu? Gelsin artık…’ almaya başladı. Geçen hafta sabah uyandığımda yine heveslendirdi kızım. Yaklaşık yarım saat süren sancı ile yine soluğu hastanede aldık. Gerçi hastaneye gidene kadar geçmişti sancılar. Ama doktorum böyle durumlarda bile gelmemi tembihlediği için yine de gittik. Biraz NST’ye bağlı kalıp herşeyin normal olduğuna kanaat getirilince döndük. Ama tabii haftanın geri kalanında kontrol sıklığı arttı. Sadece bu hafta 4 defa NST’ye girdim. Tuğra’da doğumdan önce sadece bir defa NST’ye girmiştim. Her hamilelik farklı işte.

Onun dışında kızımın keyfi yerinde. Her akşam aynı saatlerde Braxton Hicks kasılmalarını hissediyorum. Önce karnım kaskatı oluyor, sonra aşağı doğru bir baskı hissediyorum. Ama canım yanmıyor, sadece karnımın kasıldığını hissediyorum. Vücudum kendini doğuma hazırlıyor rutin olarak.

Benim bir diğer korkumsa Tuğra’ya hamileliğimde bu kasılmaları da hissetmemiştim. 40. haftanın başında sancı geldi, hastaneye gittim ve doğurdum. Bu sefer o kadar çok kasılma ve sancı yaşadım ki ya yalancı çoban hikayesi gibi gerçek doğum sancısını anlamakta geç kalırsam diye endişe ediyorum. Şu an tek bildiğim gerçek doğum sancısının düzenli geldiği. O yüzden bir sancı geldiğinde ilk işim saatime bakmak oluyor.

Bugün bebişin yüzünü gösterdi doktor. Tombik yanaklı göründü gözüme. Şu an 3.2 kilogram olmuş, boyu da 50 cm’miş. Ama Tuğra’dan tecrübem ultrason yanılabiliyor. Zira Tuğra 4 kilo doğacak diye beklerken 3.6 kilogram doğmuştu.

Bir diğer husus ise jet hızı ile kilo alıyor oluşum. Hani son ay 4 kilo alınır diyorlardı ya, bendeki durum aynen o. Hareket az, tatlı bol. Bir de dün akşamdan beri ellerimde şişme hissetmeye başladım. Sanırım ödem de arttı. E artık son günler. Bakalım 39. haftayı yazabilecek miyim? Aslında ne heyecanlı düşününce.

Sağlıklı haftalar dilerim…