Berrak’ın Hamilelik Günlüğü – 36. Hafta

Sansasyonel ve heyecanlı bir haftanın sonundan herkese merhaba,

Bu hafta gerçekten benim için çok heyecanlı geçti. Evet artık yavaş yavaş dinlenmem gerektiğini hissediyordum, ama yine de evin yemeğini yapabiliyor, ayakta dolanabiliyordum. Gel gör ki kızım Nehir “Anne ben de mi gezsem, yoksa çıksam mı dışarı?” demeye karar verdi. Önce 1 Ocak günü evde Tuğra’nın öğle uykusu vesilesiyle uyuklarken sancı ile uyandım.
Yaklaşık yarım saat sürdü sancım. Neredeyse hastaneye gidiyorduk ki sancım geçti. Ben de hemen daha hazır olmayan hastane çantasını hazırlamaya koyuldum. Üstüne evin yemeğini yaptım. Ertesi gün doktora gitmeye karar verdik.

Ertesi sabah doktorum ameliyatta olduğundan doktora gitmeyi erteledik. Ben de o gün hiçbirşey olmamış gibi işe gittim, öğlen kısa mesafe yürüdüm. Baktım sancı falan yok iyiyim. Derken akşam tam işten çıkarken yine bir sancı girdi. O kadar ki arabadan eve zor yürüdüm. Baktım sancı şiddetleniyor, dedim “Kalk gidelim.” Bu arada canım oğlum Tuğra da sakin sakin durdu ben sancı çekerken. Biraz sancım azaldı ben hastane çantasındaki diğer eksikleri de tamamladım. Allahtan o gün temizliğe gelen Fatma ablam bebeğin tüm kıyafetlerini ütülemişti. Çok da gafil avlanmadım. Kayınvalidem Tuğra’ya bakmak üzere geldi, biz de hastaneye gittik. Ama giderken benim sancılarım geçmişti, “Muayene olur dönerim” diyordum kendi kendime.

Beni hemen NST’ye bağladılar. Sancılar düzensiz ve hafifti. Ancak 2 cm açıklık vardı. Bebeğin durumu iyiydi. Asistanların doktorumla görüşmesi sonrası beni tüm gece hastanede izlemeye karar verdiler. Bir anda şok olmadık değil. Yoksa Nehir kız gelmeye mi karar vermişti? Meğer 37. haftadan önce sancılar düzensiz de olsa erken doğum ihtimaline karşı mutlaka doktora görünmek gerekirmiş. Düzensiz de olsa sancılar bir anda doğumu başlatabilirmiş. Bir yanımda serum şişesi, bir yanımda NST kızımın kalp atışlarını dinleye dinleye, neredeyse hiç uyuyamadan bir gece geçirdim. NST cihazının sesi nereden kısılır, NST cihazı öterse hangi düğme ile susturulur o gece ihtisas yaptım. Bir yandan da daha yapmam gereken şeyler aklımdaydı. Gecenin sonunda açıklık 4cm oldu. Bir ara gerçekten doğumun başladığını düşünmeye başladım.

Sabah erkenden doktorum vizite geldi. İlerleme yoktu, bebek de hala yukarıdaydı. “Daha doğum başlamamış, ama doğarsa da doğsun, o kadar erken değil merak etme, ama senin dinlenmen gerek, artık çalışma” dedi doktorum. Sağsağlim eve geldik. Ben de artık koltuktan pek kalkmıyorum. Annemler teyakkuza geçti. Yemekler geliyor, gidiyor. Ama
ben bu oturup, birilerinden birşey isteme olayını hiç sevmedim. İnsanın kendi işini kendi görebilmesi ne büyük nimetmiş. Bu arada tüm eksikleri de bebek bezi dahil hemen internetten sipariş verdim. Teknoloji sen nelere kadirsin. Biraz önce kapı çaldı, bebişin pişik kremi geldi mesela 🙂

Haftanın en güzel sürprizi ise ikiz bebek bekleyen bir arkadaşımla bana yapılan sürpriz babyshower partisiydi. Benim istirahat durumum olduğu için eşim paniğe kapılıp “Eee haftasonu sana sürpriz yapacaktık” diyiverdi. Önce gidemeyiz diye düşündük. Sonra gitmezsek benim moralim daha çok bozulacağı için orada yerimden kalkmamaya söz vererek aslında sürpriz olması gereken babyshower partime gittik. Canım arkadaşlarım elleriyle süsler yapmışlar, bir sürü hediye
almışlar, nazar boncukları hazırlamışlar. Gerçekten annenin moralinin düzelmesi için çok güzel bir aktivite. Ben de bu hafta pijamalı göbüş fotom yerine babyshower fotolarımı paylaşmaya karar verdim.

İşte böyle.Heyecanlı bir bekleyiş içindeyiz. Bakalım bizim kız ne zaman gelecek? Bazen heyecanlı bir maceradaymışım gibi geliyor. Bakalım gelecek hafta size hamilelik günlüğümü yoksa doğum hikayesi mi yazacağım. Beni izleyin anacım 🙂