Herkese merhaba,
Sakin bir hafta geçirsem de artık geri sayıma başladığımızı hissetmeye başladım. Hatta etrafımda 31. haftada 34. haftada doğum yapanları duydukça paniğe kapılmıyor değilim. Daha hastane çantam bile hazır değil. Bebişin kıyafetlerini yıkayıp ütülemedim de. Tuğra da 37. haftada izne ayrılınca yapmıştım hepsini. Nedense bunda çantamın hazır olmadığı hergün ‘Bir doğursam kalıcam dımdızlak’ diye paniğe kapılıyorum. En iyisi ben bu haftasonu o işe girişeyim.
Sanırım bu paniğimde geçen seferden farklı olarak ara ara hissettiğim rahim kasılmalarının etkisi var. Bana sürekli doğumu hatırlatıyor. Bebiş büyüdükçe yeri de daralıyor. Bazen öyle bir oynuyor ki karnım kaskatı kesiliyor derin derin nefes almak istiyorum. Zaten artık iyice ağır vasıtaya bağladım. Beni karşıdan göreni bir gülme tutuyor. Geçen gün amirlerimden biri beni görünce gülmeye başladı, ‘Artık odadan koridora çıkarken bile geniş alıyorsun, göbeğin anca dönüyor’ dedi. Arkadan da hamile olduğum belli olmuyor. Sırtıma ‘Ağır ve uzun araç’ levhası assam yeridir.
34. haftadan itibaren doğan bebekler prematüre sayılmıyormuş. Ufak bir yeni doğan bakımı ile normal bebekler gibi sağlıklı olabiliyormuş. Bunu duyunca biraz daha rahatladım kritik dönemeçlerden birini döndük diye. Ben böyle diyorum ya, sonunda 40 hafta bitecek ben doğurmayacağım göreceğim günümü. Nedense pek bir havaya girdim erkenden.
Hazırlıkları da yavaş yavaş tamamlamaya başladık. İş yerinde odama sürekli kargo ile birşeyler geliyor. E alışveriş merkezine gidip deretepe düz gezemeyince çözümü internet alışverişinde bulduk. Hem bazı şeyler gerçekten çok uygun fiyata bulunabiliyor.
Gelelim haftanın en can alıcı gelişmesine. Kızımızın artık bir ismi var. Tuğra’nın ismi daha ana rahmine düşmeden belliydi. Eşimle evlendik ve oğlumuz olursa ismini Tuğra koyalım dedik. Hiçkimsenin ne düşündüğünü de umursamadık. Çünkü biz çok emindik. Ama kızda öyle olmadı. Serdar’la benim aramda başta olmak üzere, arada arkadaşlarımızın, arada ailelerimizin devreye girdiği çetin müzakereler yapıldı bu sefer. Bir ara eşim internetten rastgele kız ismi bulan bir site bile buldu. ‘Bir rakam söyle’ diyip gelen kız ismini koymayı bile teklif etti. En sonunda eşimin baştan beri istediği ve Tuğra’nın istediği isme en yakın isimde karar kıldık. Kızımın ismi MİRAY olucak. Miray hem “ay gibi parlayan” demek, hem de “yılın ilk ayları”. Hem de sondan başa okununca ‘YARİM’ oluyor.
Ben sonunda karar verdiğimiz için o kadar mutlu oldum ki, soran sormayan herkese söylemeye başladım.
Sağlıkla doğsun Miraycık, mutlu huzurlu bir hayatı olsun. “Tamam anneciğim” deyip tekmeyi savurdu kendisi 🙂
Sağlıklı haftalar dilerim.
Sevgili Berrak, adıyla yaşasın Miray, çok güzel bir isim seçmişsiniz. Adı gibi bahtı da güzel olsun inşallah. Miray Hanım’a bizden sevgiler…
Berrak Merhaba,
Sen koocaman oldum diyorsun ama fotoğraflarda öyle durmuyorsun maş. bu nasıl oluyor :)) 32’den sonra çalışmak zor oluyor galiba..
İsim konusunda bir karara varmanız pek güzel. “Miray” ismi de anlamı da pek güzel, gerçekten adıyla yaşasın bebiş..
Zaten “tamam anneciğim” tekmesi de ismini sevdiğini gösterir değil mi 🙂
Sevgili Esra ve Mervin,
İyi dilekleriniz için teşekkür ederim. Bugün fotoğrafa bakınca ben de aynı şeyi düşündüm. Bu Tanla fotoshopla beni inceltiyor mu diye 🙂 Sanırım kıyafet seçiminden kaynaklanıyor. Ya da büyüyen sadece göbeğim. Ben kendimi kocaman hissediyorum zira 🙂 Kalkıp doğrulmak, hareket etmek bir hayli zor artık. Mervin beni anlar sanırım 🙂
Miray ismine bayıldım. Hemen isim tablosunu çalışmaya başlayayım 🙂
Valla senin vücudunda Photoshop falan yok. Sadece anne adayımızı vurgulamak için, senin de bildiğin gibi, arka plana daha sade bir fon uyguluyorum o kadar. Kısacası eldeki malzeme güzel 🙂
Aslında tüm hamilelerim sağlıkla bebeklerini kucaklarına alınca bu hamilelik haftası fotoları hakkında da bir güzellik düşünüyorum. Ama dur bakalım… O kadarı da sürpriz olsun.