Bebişin yukarı çıkması ile penguen yürüyüşüm kayboldu. Artık koridorda beni karşıdan gören hemen taklidimi yapmaya başlamıyor. Bununla beraber bebiş arada midemi fena halde sıkıştırıyor. Geçenlerde gece mide ağrısı ile uyanıp ve hatta kıvranıp, yarısını aldığım mide asidi ilacıyla kendime geldim. Onun dışında sakin bir hafta geçirdim. Derken haftanın sonunda kendi kendime nazar değdirdim.
Pazar sabahı annemler bize gelecekti, ben de mutfağa girmiş hazırlık yapıyordum. Eşime dedim ki “Keşke hamileliğimin sonuna kadar böyle olsam. Ne iyiyim, ayaktayım, her işimi görüyorum vs. ” Sen misin bunu diyen? Kahvaltıdan sonra annemle yine bebiş alışverişine gittik. Biraz da dolanınca bir gıdım yoruldum. Eve gelince Tuğra ile yemeğimizi yiyip öğle uykusuna yattık. Önce rahim kasılmaları ile uyandım. Başka biri olsa doğuruyorum diye hastaneye gidebilirdi. Ama biliyorum ki bebek daha yukarda ve bu haftalarda ismini Braxton Hicks amcamızdan alan kasılmalar (yalancı doğum sancıları) olabiliyor. Derken kasılmalar bitti, mide ağrısı başladı. Meğer midem öğle yemeğinden sonra istifa etmiş, çalışmayı durdurmuş. Bunu akşam saat 22’de başlayan ve sabaha karşı 2:30’a kadar devam eden çıkarmalardan anladım. Sabahı zor ettik anlayacağınız.
Soluğu doktorda aldık. Tam da 37. haftaya kadar çalışabileceğime ilişkin raporu alacağım gün olacak şey miydi? Bebiş sağlıklı görünüyordu, herşey yolundaydı. Ama doktorumdan bir sürü veto geldi. Artık Rambo’luk yok. Çok fazla ayakta kalmak yok. Yorulmak, çok ayakta kalmak da kasılmaları tetiklermiş. Araba kullanmak yok. 10 dakika yürüme mesafesinde olan işyerime bile yürümek yok. Halbuki ben hava güzel olduğunda, öğlenleri bile yarım saat yürüyordum. E tabii evde teyakkuza geçildi. Kan tahlili ve idrar sonuçlarım da bir gece önce geçirdiğim çıkarmadan dolayı çok iyi çıkmadı. Doktorumla yarın görüşeceğim, haftaya sizi bilgilendiririm.
Midemin ağrısı geçti ama her yanım kırılıyor. Sanırım fena halde üşütmüşüm. Birkaç gün evde dinleneceğim. Çok şükür bebiş iyi, çok da önemli birşey yok. Her zaman dediğim gibi herşeyin başı sağlık. Bebişe aldığımız şeyleri sizinle de paylaşayım da moralimiz düzelsin.
Haftaya görüşmek üzere…
Canım öncelikle geçmiş olsun, umarım en kısa zamanda düzelirsin. Rapor işini ne yaptın merak ettim, ben de 2 gün sonra gidip çalışabilir raporu alacağım.
Kız çocuğuna alışveriş yapmak da daha bi zevkli oluyor sanki. herşey süslü süslü pek bi hoşuna gidiyor insanın. İyi günlerde kullansın kızın.
sen şimdi deneyimli bir anne olduğun için sormak istiyorum, buhar makinesi ne tavsiye edersin. Bir o eksik kaldı ben de.
Üçünüze de bizden sevgiler….
Berrak Merhaba,
Çok geçmiş olsun. İnsanın kendine nazarı değebiliyor hatta ben de en çok kendime nazar değdiririm o yüzden maşallah diyerek başlıyorum cümlelere 🙂
Deneyimli olman seni bu süreçte oldukça rahatlatmıştır. Eksikler konusuna da bence de çok takılma, hem Tuğra’dan kalanlar hem internet alışverişi hem de heyecanlı anneannelerle bu iş hallolur 🙂
Bizim geçen haftalarda gittiğimiz doğum kursundaki çocuk doktorları gelen bir soru üzerine buhar makinelerini hiç tavsiye etmediklerini söylemişlerdi, şimdilik bizim listede yok zaten ama Mervin elbette ki sen bilirsin, deneyimli anneler bazen doktorlardan daha doğru şeyler söyleyebiliyorlar.
Çok teşekkür ederim iyi dilekleriniz için. Raporu yine de aldım Mervincim. Aslında doktor çalışma ne olucak dedi, ama benim genel halim iyi olduğundan 5 haftalık izni yakmak istemedim. Zaten masa başındayım, benim asıl yorgunluğum akşamları eve gelince oluyor .
Kız çocuğuna alışveriş yapmak hakikaten zevkliymiş. Tuğra da nedense büyümüş de küçülmüş erkek kıyafetleri hoşuma gidiyordu, hiç kız kıyafetlerine içim gitmiyordu. Şimdi anladım ki asıl mevzu kız kıyafetlerinde. Daha takılar tokalar alıcaz çok zevkli 🙂
Buhar makinası biz Tuğra da hiç kullanmadık, o yüzden tavsiye veremeyeceğim. Zararlı diye duymamıştım. Biz ihtiyaç duymamıştık hiç araştırmamıştık bile. Ama bu sefer ne olur bilmiyorum.