Bir kıpırdasan diyorum artık küçük hanım!
İlk hamileliğimden de tecrübe ettiğim üzere, bence hamileliğin en güzel yanı bebeğin hareketlerini hissetmek. Ben o hissi o kadar çok sevmiştim ki doğumdan sonra boşluğa bile düştüm denilebilir. İnternet sitelerinin çoğunda bebek hareketlerinin 16 ile 22. haftalar arası hissedilebildiği, ilk gebeliği olanlarda genellikle 20. haftaya doğru hissedilirken, ikinci gebeliklerde 16. haftanın sonlarında hissedilebildiği yazıyor.
Bu yüzden önce 16. hafta gelsin diye deli gibi bekledim. 16. hafta geldi, bu sefer de oynadı mı? oynayacak mı? diye beklemeye başladım. Bebeklerin anne hareket halindeyken genellikle uyku halinde oldukları, anne dinlenirken hareket etmeye başladıkları düşünülecek olursa, akşam eve gidince koltuğa uzanmamla beklemeye başlıyordum, oynayacak mı diye. Arada karnımda gözle görülür bir hareketlenme bile oluyordu, ama genellikle bu bağırsak hareketlerinden kaynaklanıyordu.
Böyle böyle 19. haftaya kadar geldik. Bir sabah iş yerinde sıkılıp kendimi anne bloglarında bulunca, 18. Haftada bebeğin hareketlerinden bahseden bir anne görünce, bildiğiniz suratım düştü. Beni bir telaş kapladı, acaba bebeğime bir şey mi olmuştu? Zaten geçen hafta da kasık ağrılarım olmuştu. Eyvahlar olsundu. Bütün gün depresif bir modda, benim bebeğim niye oynamıyor kıvamında gezerken, içimde bir pıtırtı hissettim. Gayet düzenli pıtırdıyordu küçük hanım. Artık nasıl söylendiysem, bizimki daha fazla dayanamadı.
Yoğun geçen hafta sonunda, Tuğra’nın okul alışverişi koşturmacası sırasında o kadar çok yoruldum ve ayakta kaldım ki, bizim kız pıstı kaldı, neredeyse hiç oynamadı. Pazar günü akşam uzandığımda başladı oynamaya, hem de kuvvetli kuvvetliydi tekmeleri. Elime bile üç-beş kroşe salladı. Enteresan olanı gayet de heybetli karnımda değil de karnımın altında hissediyorum hareketleri. Nasıl pozisyon aldıysa artık.
Bu haftaya kadar 4 kilo aldım. Mümkün olduğunca tatlıdan ve abur cuburdan uzak durmaya çalışıyorum. Zaten doktorum en son kontrolde mümkün olduğunca kilo almamam gerektiğini söyledi. Bunun birinci nedeni ilk hamileliğimde gebelik şekerinin çıkmış olması, ikinci nedeni ise 30 yaşıma kadar fark edilmeyen ve tamamen tesadüfi olarak teşhis edilen 2. derece aort yetmezliği. Türkçesi, doğuştan benim kalbimin aort kapağında 3 yaprakçık olması gerekirken 2 yaprakçık bulunması. Ben zaten ilk hamileliğimde durumdan habersiz yaşadığım için içim rahat, ama doktor yine de hamileliğin sonlarında büyüyen karnın kalbe baskı yapması ile sorun yaşayabileceğimi söyledi. İşte bunun için az kilo almam gerekiyor. Canım tatlı çekince hemen meyve yiyip üstüne süt içiyorum. Hem tatlı isteğimi bastırıyor, hem de ihtiyacım olan besinleri almış oluyorum.
Bu haftalık bu kadar sevgili okur. Haftaya görüşmek üzere…
