Can inanılmaz bir hızla büyüyor. “İlk bir sene içerisinde hergün yeni birşeyine tanık olacaksın” derlerdi de inanmazdım. Oğlumdaki değişimleri görmek öyle heyecan verici ki… Dün gece onu yatırırken her zamankinden farklı olarak çok tatlı anlar yaşadık. Can ilk defa benim yüzümü keşfetti.
Yaklaşık 3. aydan beri gece uykularında bir rutin oluşturmak adına Can’ı bizim yatağımızda aramıza alıyoruz. Saat 20.00-20.30 arası odanın ışığı kapatılıyor. Holden yansıyan loş ışık altında babası ve ben iki yanına uzanıyoruz. Can’ın yüzünü ve bedenini benim tarafıma çeviriyorum. Önce biraz itiraz etse ve küçük ayakları ile protesto tepinmeleri yapsa da emzirmeye başladığımda genellikle sakinleşiyor. Emzirme seansının son dakikalarında hemen hemen uykuya dalmak üzereyken ağzına emziğini veriyoruz. Sonra da babası usulcacık onu alıp, kendi yatağına koyuyor.
Dün akşam, karnı doyup altı temizlendikten sonra onu yatırmak için beraberce salondaki koltuğa uzandık. Yüzünü ve bedenini yine her zamanki gibi benden tarafa çevirdim. Yüzlerimiz aynı hizadaydı. Normalde bu durumda iken ya sağa sola bakar ya da emziği ile meşgul olurdu. Bugün önce yüzüme dikkatle baktı. Sonra küçük elini uzatıp saçlarımla oynamaya başladı. Hatta yetinmeyip burnumu sıkmaya ve gözlüğümü çekiştirmeye başladı. Gözlüğüm minik parmak izleriyle doldu, ama, müdahale etmek istemedim. Sonra biraz daha zorlayıp, gözlüğü çekti ve çıkardı. Göz göze geldik. Bu yeni anne çok hoşuna gitmiş olmalı ki memnun memnun mırıldandı. Bu arada benim de adeta içimin yağları eridi. Birbirimizi seve seve bebeğimi uykuya daldırdık…
