Anne…
Bu aralar…
Yorgun…
Anne… Çantasını alıp… Uzaklara kaçmak istiyor…
Nasıl kaçabilir ki… İşler, sorumluluklar... O anda bebeğinin yüzünü görüyor. Tüm saflığıyla gülümseyen bir çehreye bakmak. İşler, sorumluluklar… Dudağın üzerinde bir minik gamze. Boncuk boncuk gözler. Gül goncası gibi pembe bir ağız. İşler, sorumluluklar… Anne nereye kaçar? Olsa olsa salondan mutfağa, mutfaktan, yatak odasına kaçar…
Aslında annenin tatile ihtiyacı var. Babayla ve bebeyle beraber gideceği bir tatile. Anne sabırla bekliyor.
Bu arada… Ufak bir öğle uykusuna dalıyor.
Kendisi gibi yorgun olan tüm anneleri de rüyasına davet ediyor:
Henüz anne olmadım ama inanın bende çok isterim böyle bir tatili anneliğe hazırlık yapmak bile yorucu psikolojik olarak :)))
Beklerim Tuğba,
Şezlongda yerin hazır. Yalnız okuyacağın kitabı sen seç. Çok gevşemişim elimi bile kaldıracak halim yok 😛
aglamak istiyorum, sayin okuyucular 🙂
Ağlama Reşide,
Gel katıl bana. Kumdan kale yapalım 🙂
Oooy, oOoOoyy, OoOoooyyyyy…
♥♥♥